Salt Lake City en eerste dag Moab.

Is het vrijdag, is het zaterdag? Mijn god als je zo lekker bezig bent als ons weet je soms de dagen niet meer. Salt Lake City en Moab en 1000 kilometer verder met rijden. Hieronder weer onze twee dagen:


Vrijdag 5 juni 2015

Eindelijk niet echt een vroege wekker, maar we zijn wel allebei al rond half zeven wakker. Ik denk niet dat we uit dit ritme komen deze vakantie. We doen het rustig aan en na de ochtend rituelen zijn we klaar om te vertrekken uit Jackson. We checken uit en nemen het ontbijt wat bij het hotel erbij zat mee voor onderweg. Na een stop voor koffie en thee rijden we weg naar onze eerste stop, Idaho Falls in de staat Idaho. De totale reis naar Salt Lake City is ongeveer 500 kilometer met stop in Idaho Falls. We willen even stoppen om de waterval in dit plaatsje te bekijken waar ook de naam vandaan komt. Rond tien uur komen we aan en bekijken we de lange en niet hoge waterval. Vroeger was de waterval veel groter en hoger, maar de loop van tijd heeft men hem ingedamt. Het is wel een mooie waterval. Na deze bewondert te hebben zetten we ons schrap voor Salt Lake City. We rijden 1 lange weg over de Interstate 15. Vanuit Idaho Falls is dat zo'n 332 km, wat iets meer dan drie uur rijden is. Ondertussen lunchen we onderweg en rond enen komen we aan bij ons hotel, Peery Hotel. Bij het inrijden van de stad hadden we beide gelijk een goed gevoel bij deze stad. Hij is zeer overzichtelijk, ligt tussen de bergen en het is prachtig weer en warm. We parkeren onze auto voor het hotel en gaan naar binnen om te kijken of we vroeger kunnen inchecken. Normaal kan dat pas na 15.00 uur, maar gelukkig is het geen probleem en een tien minuten later zijn we ingecheckt. We zetten onze auto op de parkeerplaats. Bij het hotel was geen parkeermogelijkheid, maar naast het hotel kun je voor 12 dollar 24 uur parkeren. Gelukkig wisten we dit van te voren. Bij het naar binnen lopen in het hotel werden we gelijk blij, na een paar motels is dit super luxe. Een prachtige grote lobby en helemaal super ingericht. Het is een boutique hotel van meer dan 100 jaar oud en ook het oudste hotel van Salt Lake City. We zoeken onze kamer op die niet heel groot is, maar de inrichting vergoed alles. Kijk, dit is onze smaak haha. Het bed is een tempurmatras en bij het even liggen op bed, willen we er allebei niet meer vanaf. Wat ligt dat lekker. We moeten er toch af want we gaan de stad een beetje verkennen. We starten met de Utah State Capitol. We hadden al die van Washington en Denver gezien, maar wij vinden deze de mooiste tot nu toe. Misschien ook omdat die in Washington de koepel in de stijgers stond, maar deze ligt ook een beetje op een berg met niets erachter. We lopen verder naar het oude stadhuis en daarna naar Temple Square. Dit is de binnenstad en heeft alle bezienswaardigheden dichtbij elkaar liggen, het weer met zon gaat langzaam over in bewolking en daarna weer terug naar licht bewolkt. Wel is het heerlijk warm vergeleken bij het noorden waar we vandaan komen. Het scheelt zo tien graden. We eindigen de middag met shoppen. Eerst in City Creek, wat echt in het centrum zit en daarna in the Gate Way Mall. We slenteren lekker rustig rond, maar kopen eigenlijk niets... (Ja verbaasd he!). Rond vijven gaan we terug naar ons hotel om even te rusten en te niksen. De lange rit en weer terug zijn in de stad heeft ons moe gemaakt. Ik doe een kleine powernap en Mart kijkt tv en internet een beetje als we om half zeven weer vertrekken om te gaan eten bij... Longhorn! Het is de laatste mogelijkheid deze vakantie, want in alle andere staten waar we komen zit geen Longhorn. Het zit op een kwartiertje rijden en we genieten weer met volle teugen van onze steaks en spareribs. Goddelijk! Mart moest wel zijn legitimatie laten zien omdat hij een biertje bestelde. Leeftijdsgrens is hier 21. We moesten er hard om lachen en zien het maar als een groot compliment. Vol verlaten we rond half negen het restaurant en zetten we koers naar ons hotel. We wilden misschien nog een filmpje pakken in de bios, maar dat laten we voor in Moab, onze volgende bestemming. We zijn aardig moe van de dag en gaan lekker op onze tempurmatras tv kijken en uitrusten. Nog even het verslag maken en we boeken nog het hotel voor onze overnachtingen in Las Vegas en dan slapen om morgen verder oostwaarts in Utah te rijden naar Moab, waar we drie dagen zullen verblijven. Dan gaan we weer verder met de Nationale parken. Maar nu eerst slapen in ons mooie hotel.

Zaterdag 6 juni 2015

We worden wakker van de wekker die om half zeven staat ingesteld. Mart had redelijk geslapen, maar helaas ik niet. Een goede douche die we allebei nemen en dan gaan we richting het ontbijt. We leggen een goede ondergrond, want vandaag gaan we weer veel rijden richting Moab. Deze plaats ligt in het oosten van de staat Utah en heeft drie parken die wij willen gaan bezoeken in drie dagen. We checken na het ontbijt uit en om acht uur starten we de auto. Het is 488 km naar Moab en het gaat volgens Tom vijf uur en een kwartier duren. We verlaten leuk Salt Lake City en gaan de snelweg op waar ook Las Vegas al wordt aangegeven. Gelukkig ligt dat nog een tijdje voor ons, omdat daar de laatste vier dagen van de vakantie worden afgesloten. De weg gaat van Interstate naar Highway en op een gegeven moment rijd je tussen allemaal grote groene bergen die langzaam weer overgaan in rode steen bergen. Helaas werkt het weer niet erg mee. Gaan we nog met een licht zonnetje weg uit Salt Lake City, onderweg wordt het steeds bewolkter. We rijden wel ruim een uur af van onze verwachte rijtijd en om 12.00 uur rijden we Moab binnen. We kwamen al langs de entree van Arches National Park die we vanmiddag bezoeken. Eerst gaan we lunchen bij de Subway om even tot rust te komen van weer 500 kilometers. Na de lunch gaan we op zoek naar Moab Adventures. Morgenochtend gaan we raften en we gaan even checken of alles nog steeds vast staat. Alles klopt, alleen maken ze geen foto's van de vaart. Dit vinden we wel erg jammer, omdat we het graag vast gelegd willen hebben hoe twee cowboydudes overgaan naar nog betere roeiers tussen de waterkolken dan de holland acht. Er is wel een bedrijf die elke dag van elke maatschappij foto's maakt en dat bedrijf zit iets verderop. We rijden ernaartoe en gelukkig gaan hun foto's maken van onze peddeltocht door de kolkende Colorado River. Dan rijden we verder naar het vliegveld. Vliegveld? Ja. Je kunt hier in Moab namelijk Sky Diven met een vrije val van 30 seconden. Niets gepland maar eenmaal hier, wil ik de kans niet laten schieten en na veel getwijfel heeft Mart de knoop voor me doorgehakt. Gewoon doen als je het wilt, zegt ie. En aanstaande dinsdag ochtend ga ik de uitdaging aan om uit een vliegtuig te springen en om met parachute weer aan grond te komen. (Sorry lieve Ma). Na de boeking gaan we inchecken in het hotel. Eerst wilden we boeken in het plaatsje Greenriver, 80 km verder maar veel goedkoper. We zijn blij dat we toch voor Moab hebben gekozen, want alles centreert zich hier en ook alle parken liggen hier dichtbij. We slapen in het Motel 6. Mooie kamers die pas opgeknapt zijn. We ploffen even op bed en maken ons klaar om Arches National Park te bezoeken. Het weer is omgeslagen in zwaar bewolkt en de voorspellingen zijn dat het gaat regenen binnen een uur. We rijden toch naar het park om alvast te verkennen. De afgelopen dagen heeft het hier veel geregend, waardoor bijvoorbeeld het uitzichtpunt op de belangrijkste Arch (boog) ongaanbaar is vanwege diepe plassen. We rijden langs de zo'n 30 km lange weg waar alle Arches aanliggen en weer terug, maar met dit weer zijn de uitzichten toch wat minder. Gelukkig hebben we hier ruim drie dagen ingeplant, dus gooien we het schema iets om. Arches NP gaan we nu op een later tijdstip nog eens bezoeken. Voordeel is wel dat we precies weten waar we moeten zijn. We rijden terug naar ons hotel om even uit te rusten voordat we gaan eten en naar de bioscoop gaan. Ze zingen niet voor niets Saturday Night at the Movies... Rond zessen gaan we eten bij de burger king. Een snelle hap hoort nou eenmaal bij de film haha. We kiezen uiteindelijk voor de film Spy. Een comedy over een vrouw die als onervaren spion moet werken. Erg grappig. Hierna zoeken we om 21.30 uur ons onderkomen voor drie dagen weer op en maken we het schema rond voor de aankomende dagen waarin we hopen dat de voorspellingen juist zijn en het weer opklaart. Morgen dus raften. We hebben er veel zin in en vinden het ook wel spannend. We zullen het meemaken. Laat die Colorado River maar uitkijken voor de Holland twee!

Hoe dat allemaal afloopt zullen jullie vast lezen in net volgende verslag. Tot dan weer. Wij gaan hier gewoon verder!

Dikke kus van ons,

Johan en Martin