A once in a Lifetime Experience

Heel soms heb je van die dagen dat je niet wilt dat ze overgaan, die je zou willen delen met al je geliefde mensen om je heen. Ik weet niet waar we moeten beginnen, maar wij hadden vandaag A once in a Lifetime experience....

Donderdag 5 september 2013

De wekker maakt een einde aan de korte nachtrust. Het is 04.45 uur. Alles is donker buiten en heel stil. Vandaag gaan we de tour doen waar we vooraf al niet op konden wachten. We frissen onszelf op en duiken dan de koude nacht in om de auto op te zoeken. Als alles weer ingeladen is starten we de auto en rijden we de donkere straten van Port McNeill in. Het is een beetje mistig en dit komt omdat we dicht bij de zee sliepen. We hebben de TomTom ingesteld op Telegraph Cove. Vandaag hebben we een Grizzly Tour geboekt bij Tide Rip. Na een twintig minuten rijden door de donkere mist geeft Tom aan dat we er zijn, maar alles om ons heen is donker en de paar huisjes die er zijn, zijn donker en dicht. We rijden nog iets verder, maar elke weg stopt en gaat niet verder. We weten even niet waar we naartoe moeten, totdat we een fietser de berg af zien komen. We vragen de jongedame de weg naar Tide Rip en ze antwoord dat ze daar werkt. Ze zegt dat we de auto moeten parkeren en dat we achter haar aan kunnen lopen. We lopen door de haven van Telegraph Cove. Het is donker, mistig en alle huisjes zien er oud en donker uit. Ze opent de deuren en zet gelijk thee en koffie voor ons. We vragen van alles aan dr en ze blijkt vandaag ook mee te gaan op de boot. Er staan in totaal 23 mensen op de lijst en we gaan met twee groepen. Rond 06.45 uur moest iedereen verzamelen ( wij waren natuurlijk weer als eerste ) en dan zoeken we de boten op. Derek (onze gids) en Tenessee (onze andere gids en de biker) zitten in onze boot en doen dit werk allebei al 11 jaar. We gaan vandaag naar de Knight Inlet. 1 van de meest mooiste en meest afgelegen bestemmingen wereldwijd. Het ligt in de langste fjord van West Canada en is meer dan 105 km lang. Wij gaan er met de boot in en varen tot ongeveer 60 km tot Glendole Cove. Als we wegvaren is alles mistig op zee en Derek bestuurt de boot aan de hand van de navigatie en radars die precies laten zien waar je je bevindt. Het gas gaat erop, we krijgen een ontbijt aan boord en na ongeveer een half uur hebben we eindelijk een beetje zicht. De tocht ernaartoe gaat dwars door wateren met overal afgebroken bomen, takken en grote stronken. Dat samen met de mist maakt het mooi en spookachtig. Ook verteld Tenessee heel passievol over de Knight Inlet en over de bewoners ervan. In de nabijheid van Glendale Cove leeft een van de grootste concentraties wilde Grizzly beren in British Columbia. En dan oppeens roept ze dolfijnen, Derek! Derek laat de boot wat zachter varen en we zien niet 1 dolfijn, niet twee maar echt honderden White Pacific Dolphins aan de linkerkant meevaren. We rennen naar het achterdek en je weet niet wat je ziet. Waar je kijkt zie je dolfijnen. Derek stop de boot en dan hoor je alleen de stilte en de honderden Dolfijnen steeds boven komen en weer onderduiken. Ook hoor je alle fototoestellen van alle andere mensen enorm te keer gaan. Prachtig! Mart filmt ook een heel stuk. (Staat nu op zijn facebook) We starten de boot weer en er zwemmen er nog een paar mee in de sliepstriem van de boot en dan zijn ze ook ineens allemaal weer weg. Ongelovelijk. Dit is niet na te vertellen. Dit moet je mee maken..... Wat een begin van de dag. We varen verder en na in totaal 2 uur varen komen we aan bij Glendale Cove. We parkeren de boot en stappen allemaal over op andere boten met observatiedekken. De inlet is nu nog droog maar over een paar uur staat alles wat nu droog staat, onder water en vol zalmen, en daar komen dan de Grizzly's op af, net als Eagles en heel veel meeuwen. De eagles en de meeuwen zien we meteen al. Derek speurt met zijn verrekijker de verte af om te kijken of er al Grizzly's zijn. Helaas nog niet. We varen wat rond en dan zie we oppeens twee zwarte beren aan de kust rond scharrelen. We leggen de boot stil en het is een moeder met een jonkie. Ze zoeken naar eten en het is zo mooi om te zien. Het is erg stil en je hoort ze zelfs smakken af en toe. Dit is toch ongerepte natuur. We observeren ze tot ze de kust hebben afgestruind en weer naar boven in de bossen gaan. Dan is het ongeveer 10.45 uur en gaan we even terug naar de boten om de lunch te gebruiken. We eten wat vroeger, zodat wanneer de vloed eraan komt, we meteen de fjord in kunnen met onze speciale boten. Dit zijn motor bootjes, maar op een gegeven moment gaan die uit en trekken Derek en Tenessee de boten door de drassige riviertjes. De lunch is heerlijk en allemaal verse dingen. Komkommer, tomaat, sla, augurk, wortels, ham, brood, fruit, yoghurt, noem t maar op. Het zonnetje schijnt lekker. Dan is het 12.00 uur en Derek, helemaal idolaat van Grizzly's, kan niet wachten om te gaan en daar gaan we dan. Ze hebben er met zoveel passie over verteld, dat de spannng hoog is. Onze harten gaan echt tekeer. We dalen de rivier af en dan gaan de motoren uit. Derek en Tenessee stappen in het water en trekken de boot verder. Je hoort enkel water, en vele vogels fluiten en schreeuwen. Dan wordt de boot vastgemaakt aan een boom en Derek gaat in het midden staan om te kijken of er al Grizzly's zijn. Je ziet de zalmen zwemmen in het heldere water. De rivier vult zich snel met water en vis en dan oppeens komt Derek terug naar de boot en wijst naar rechts. Uit het niets komen er twee Grizzly's in de verte aangelopen. Ze duiken eerst het water in, gaan helemaal kopje onder en lopen dan via de zijkant richting ons. Derek trek de boot voorzichtig iets verder voorbij een boom zodat we perfect uitzicht hebben. De ene beer is na een bad gauw weer verdwenen, maar de andere Grizzlybeer heeft een zalm te pakken. Op denk ik 50 meter staat ie de zalm helemaal kapot te bijten en op te eten. Te machtig! We schieten echt fantastische foto's maar genieten vooral van wat we zien. Na de zalm helemaal, maar dan ook helemaal te hebben opgepeuzeld gaat ie verder in de richting waar wij vandaan kwamen. Na 5 minuten stappen Derek en Tenessee weer het water in en trekken ons verder de fjord met zijn drassige graslanden in. Op een gegeven moment kunnen we niet verder en wordt de boot vast gelegd. We kunnen niet verder, vanwege de vele boomstronken. Zoals ik al zei, het is echt ongerepte natuur, dat gelukkig nog niet door het massa toerisme is gevonden. We wachten ongeveer een uur, maar er gebeurt helaas niets. Wel is het warm en heel stil. Je hoort van alles, maar we zien nog geen beren. Rond 14.00 uur moeten we al weer een beetje terug, omdat de rivier en de fjord zich met nog meer water vult. Na twintig minuten komen we uit de bossen door de rivier en nu staat bijna alles onder water, waar net nog helemaal geen water was. En dan spot Derek ineens drie Grizzly's in het water. We gaan dichterbij, maar ook hier houden ze echt met veel respect voldoende afstand. Al zouden we het liefst iets dichterbij komen, we snappen dat dat niet kan natuurlijk. Als we iets dichterbij zijn geloven we niet wat we zien. Het is een moederbeer met twee jonkies (cubs). Ze spelen in de rivier en zwemmen dan naar iets van meer vaste land. Dan lopen ze iets verder en de kleintjes hobbelen erachter aan. Zo schattig. Ook stoeien ze af en toe. Dan steken ze zwemmend de rivier over waar wij op 100 meter met de boot liggen. Ze zwemmen achter elkaar aan tot de overkant. Dit is zo mooiiiiii!!! Echt kippenvel!! Als ze aan wal zijn gaan ze liggen in het wat hoge gras en zien we ze met elkaar stoeien, waar we echt prachtige foto's van hebben. Ook moeder stoeit lekker mee. Dan zie we in de verre verte nog een moeder en nu met drie jonkies. Wat is dit nou weer.... Wat gebeurt er toch.... Helaas blijven die ver bij de bosjes en achter een paar bomen waardoor we ze wel zien, maar helaas niet kunnen fotograferen. We bekijken de eerste moeder met haar jongen en op een gegeven moment is het jammer genoeg de allerhoogste tijd om richting de boten te gaan. Het is al 15.15 uur en de tour zou al eindigen om 16.00 uur en het is nog ongeveer twee uur varen. Bij terugkomst aan boord is iedereen opgetogen, vol van ongeloof en trots wat we net hebben gezien. Derek start de motoren en we varen weg. We zien het wonderlijke drassige meer achter ons steeds kleiner worden, totdat we de hoek omgaan en we uit het meer zijn. Het is moeilijk te beschrijven wat dit met je doet. Reizen is iets wat iets naar boven brengt wat simpelweg niet te verwoorden is. Als je dan ook nog dingen mag zien en meemaken die je normaal mischien alleen op tv ziet, dan kun je je voorstellen hoe wij in de boot terug zaten. Vol ongeloof, met een vette smile die er de hele dag niet vanaf gaat, wat zeg ik de hele week. Dit blijft je altijd bij. We varen hard terug en bonken over de golven, totdat we bijna bij Telegraph Cove zijn en twee walvissen zien. Ze zijn best ver en Derek stopt wel even maar vaart er niet naartoe. Ze hebben hier vaste regels dat alleen Whale watch bedrijven dit mogen en er staan flinke boetes op. De walvissen spuwen water omhoog en dan ineens slaat er een z'n staart omhoog. Weer zoiets wat je echt moet zien. Te mooi! We varen verder en komen rond 17.15 uur terug bij Telegraph Cove, wat er bij daglicht mooi bij ligt. Het is een dorpje op grote houten stijgers met allemaal kleine huisjes en winkeltjes. We schrijven wat in het boek van Tide Rip, lopen nog terug naar de boten en geven Derek en Tenessee hun super verdiende tip. We praten met z'n vieren nog even na en dan zoeken we de auto op. Bij het starten van de auto, hebben we allebei het gevoel dat we niet weg willen, dit magische havendorpje, het fantastische team van Tide Rip, de ongelovelijke excursie willen we eigenlijk geen gedag zeggen, maar doen het toch. De reis moet weer verder. We gaan terug naar Campbell River op 180 km rijden. We doen er ongeveer twee uur over en rond 19.45 uur komen we aan. We zoeken hetzelfde motel als van de week op en frissen ons op. De hele weg zijn we stil of praten we over de Grizzly's. We zijn gewoon van de kaart geblazen. We gaan vanavond de dag goed eindigen en gaan uit eten bij hetzelfde tentje als van de week met de Salmon and Chips. Nu gaan we allebei de gegrilde zalm proberen met een saus met verse krab en garnalen erbij. We likken onze vingers erbij af. Ook de zonsondergang kleurt de hemel in brand en hierna zoeken we onze kamer op. We zijn letterlijk op van deze ongelofelijke dag. Zoals ik begon heb je van die dagen die nooit voorbij zouden mogen gaan, die je aan iedereen die je lief hebt zou willen laten zien, al kan dat nooit helaas. Wat wij vandaag hebben mogen meemaken gunnen we een ieder van jullie allemaal, maar als jullie hem gaan meemaken, gaan wij mee. Want niets maar dan ook niets is er mooier dan ongerepte natuur en zijn vele mooie bewoners, waaronder Grizzly's. Zoals Lou Reed al ooit zong: Just a Perfect Day.....

Zucht.............