En alweer twee dagen zijn omgevlogen!

Hello there!

Zo schrijvend en zittend in onze kamer in Page kunnen we weer zeggen dat we twee leuke dagen hebben beleefd. Een rustige en adembenemde.
Donderdag 11 juni 2015

Vandaag hebben we de wekker gezet op zes uur, omdat we nog een keer naar Bryce National Park willen net nadat de zon is opgekomen. Zoals gezegd werkt het weer hier bij Bryce niet echt mee de afgelopen twee dagen, maar voor de ochtend tot tien uur hebben ze opklaringen voorspelt. We douchen ons en halen koffie en thee bij de lobby als we om zeven uur wegrijden en rond half acht aankomen bij het park. Er zit zelfs nog niemand bij de ingang en we kunnen zo doorrijden. We rijden naar wat wij het mooiste punt van het park vonden, Inspiration Point. We parkeren de auto op een helemaal lege parkeerplaats. Er zijn dus geen andere mensen die zo vroeg hier naartoe gaan vandaag. De hike naar het hoogste uitzichtpunt is best even aanpoten en als we boven komen is het net alsof we boven de wolken staan. We zien nog helemaal niets van de mooie rotsformaties omdat alles vol wolken is of mist. Het blijkt mist want rond achten breekt de zon iets door en zien we alle mist omhoog trekken en opent zich het uitzicht met de mooie rotsformaties en puntige vormen in de mooie kleuren met daar tussen nog mist hangend. Mooi! Zo snel als het opentrok, trekt het ook weer dicht en in een uur tijd gebeurt dit in totaal drie keer totdat de zon heeft gewonnen en de mist helemaal weg is. In diezelfde tijd zijn we nog steeds de enige en zien we niemand anders. We maken mooie foto's en op een gegeven moment schijnt de zon volop en vormen zich overal wolkjes. Het is een prachtig gezicht om mee wakker te worden en om kwart voor tien gaan we weer naar de auto. Rond negenen kwamen de eerste mensen ook boven kijken. We starten de auto en moeten weer terug naar het motel, waar we trouwens weer heerlijk hebben geslapen. Zo mooi als de zon opkwam, zo snel zijn er om tien uur ook weer wolken totdat het weer heel bewolkt is. We rijden terug naar Panguitch en halen onderweg bij een bakkerij broodjes en een nog warme appelflap die we in onze kamer met nogmaals thee en koffie opeten. Een mooi begin van een dag waarbij we voor de rest vandaag eigenlijk een soort van vrij zijn. Niets op de planning. We hadden gisteren al een beetje gekeken wat er nog meer in de buurt zit wat leuk of mooi is, en we kwamen op Willis Creek Canyon in Grand Staircase Esclante National Monument. Hier heb je een mooie trail tussen bergen die nauw tegen elkaar zijn waar je een zogeheten slotcanyon heb met mooie tussenstukken waar je kunt lopen. Om elf uur checken we uit en rijden we naar Escalante, een plaats op drie kwartier rijden. We rijden weer langs Bryce NP en verder door de mooie bergen totdat we bij het visitor Center zijn. Onderweg zagen we in de verte al bliksem en donkere luchten dichterbij komen en eenmaal in het visitor center horen we ook dat het heel sterk wordt afgeraden om te gaan hiken. Ook is de weg naar het startpunt zo'n veertig km verderop en die weg is sinds 2009 niet meer vernieuwd en door het slechte weer onbegaanbaar. De vrouw verteld ons dat het echt heel gevaarlijk is met onweer en regen en dat er een soort van tsunamifloods kunnen ontstaan in de canyons. We besluiten heel wijs om rechtsomkeert te maken en alvast naar Kanab te rijden waar ons volgende hotel zit. Het is nog drie uur rijden. We rijden weer langs Bryce NP, door Red Canyon en uiteindelijk ook weer voorbij Zion NP, waar trouwens het weer gewoon top is. Net als gisteren is er een soort van scheindingslijn toen we reden met slecht en goed weer. Daarna rijden we in een uurtje naar Kanab weer door mooie bergen als we bij ons hotel Comfort Inn aankomen wat mooi tussen deze rode bergen inligt. Het is kwart over twee en we mogen al inchecken en zoeken daarna onze kamer op. Voor de rest van de middag doen we eigenlijk helemaal niets dan een ijsje halen en even van het zonnetje genieten en op de kamer alvast wat plannen voor morgen maken. Ook zagen we een klein theater wat ook een bioscoop is waar vanavond Jurrasic World in premiere gaat. Daar gaan we dus naartoe. Om kwart over zeven eten we bij Al's burger en rijden dan iets verder naar Crescent Moon Theatre. Een klein theater waar dus ook films worden gedraaid. Het is erg druk en veel mensen komen af op de eerste draaiavond van Jurrasic World. Met popcorn en drinken kijken we de leuke film en tegen half elf stappen we weer naar buiten. Nu hadden Barry en Sara ons al verteld dat we in dit gebied moesten opletten op sterren, maar dat we een heel planetarium te zien zouden krijgen... Ongelogen is het 1 en al ster wat je ziet in een voor de rest zwarte hemel. We rijden naar ons hotel en gaan op het bankje voor het hotel zitten en kijken zo een half uur naar de hemel en zien zeker 1 vallende ster waarbij we allebei stil een wens mogen doen. Wat mooi en zoals gezegd het planetarium is er niets bij.... Zoveel strerren waarvan een aantal zo groot en helder en een aantal van die sterren kennen ons en kijken op ons neer en met ons mee. Prachtig! Hiermee is deze dag ook weer voorbij en schrijf ik nog dit stukje. Morgen rijden we door naar Page en begint een bekend eindstuk van de reis. In 2010 hebben we ook Page bezocht voor Antelope Canyon die we nu weer gaan bezoeken en ook daarna is het bekend terrein. Grand Canyon en Las Vegas, maar ook daar kunnen we niet op wachten om er weer te zijn. Maar morgen dus eerst Antelope.

Vrijdag 12 juni 2015

Allebei diep in dromenland is de wekker een niet al te leuke spelbreker, maar vandaag hebben we een leuk programma. We douchen ons wakker en maken om half zeven gebruik van het ontbijt wat bij de prijs was inbegrepen. Alles wat we nodig hebben is te verkijgen en na een goed ontbijt poesten we de tanden en checken we uit. Om zeven uur rijden we weg richting Page wat in de staat Arizona ligt. Het is al aardig warm en na iets meer dan een uur rijden komen we aan in Page via de Glen Canyon Dam. In Page zijn we vijf jaar geleden ook geweest, maar hoe vreemd het is als je hier weer komt en niet veel meer herrinnert. Vandaag gaan we net als vijf jaar geleden Antelope Canyon bezoeken. Je hebt een Lower en een Upper Antelope Canyon. Toen zijn we weggeblazen van de mooie Canyon en hebben toen de upper bezocht. Vandaag gaan we helemaal los en bezoeken zowel de Lower en daarna de Upper. We komen om half negen aan bij de Lower kant van de Canyon en het is nog niet open. We waren vergeten dat met het oversteken van de staat de klok ook een uur terug ging, dus het is nu pas half acht. De tours beginnen om 08.10 uur en wij boeken deze. Je hebt twee bedrijven die de tours doen en ze doen om de tien minuten van elkaar een tour, dus tien minuten achter ons zit weer een tour. Wij kiezen voor de tour van de Najavo Indianen. Om 08.10 uur lopen we richting de ingang van de Lower Antelope Canyon en met drie grote stijle trappen zijn we beneden in de Canyon. Tot 1997 waren er geen trappen, maar nadat een vloedgolf 11 personen door het water in de Canyon de dood vonden hebben ze dit aangepast. Eenmaal beneden kan het beginnen en met onze groep van tien mensen lopen we door de ruige en nauwe canyon. De kleuren en vormen zijn zo mooi, we zijn weer enorm onder de indruk. Het fototoestel en de iphone maken overuren en de ohhh en ahhhh's klinken door de canyon. Je loopt en wurmt je soms door de prachtige canyon met soms een trapje omhoog. Als we na bijna anderhalf uur weer boven de Canyon uitklimmen weten we dat we weer iets unieks hebben gezien. De Lower heeft meer het Canyon gevoel en brengt wat extra's met zich mee omdat je je echt door de canyon moet werken. We zoeken de auto op en bekijken gelijk de foto's die we hebben gemaakt. Het zijn weer veel ansichtkaarten! Na deze mooie ervaring die we geprobeerd hebben op ons netvlies te printen, zoeken we het kleine centrum van Page op en gaan bij de Starbucks, koffie en een koele versnapering halen. Hierna is het nog best vroeg en omdat onze tour naar de Upper Antelope Canyon pas om 13.00 uur vertrekt gaan we eerst langs de Horshoe Bend en de Glen Canyon Dam. Beide hebben we toen ook al bezocht, maar eenmaal hier mag je dit niet missen. We beginnen met de Horshoe Bend. Dit is een soort van berg die hoefijzer rond is met de Colorado River die eromheen slingert. Bij het uitzichtpunt moet je eerst een stuk lopen door zand en als je dan eenmaal bij de afgrond bent zie je dit prachtige stukje natuur. Je kijkt er van boven op en dit stukje konden we ons wel herrineren. Toen bezochten we trouwens half mei Page en de bezienswaardigheden en het is nu een stuk drukker. We blijven even kijken naar de diepte en op de Colorado River varen wat bootjes die erg klein lijken. Dan zoeken we de grote Glen Canyon Dam op vanwaar je ook een uitzicht hebt op Lake Powell. Dan is het ongeveer twaalf uur en eten we wat en zoeken dan Antelope Slot Canyon Tours op. Het bedrijf waar we toen de Upper Antelope Canyon mee bezochten is er niet meer en nu zijn alle excursies en bedrijven naar de Antelope hier in de handen van de Navajo Indianen, op Kens Tour na bij de Lower. We krijgen eerst een enorm slecht optreden van een Indiaan die met hoelahoepels aan de weer is, met verschrikkelijke schreeuwmuziek en dan mogen we in de open jeeps stappen. Was het vijf jaar geleden nog lekker rustig nu gaan we met wel vijf/zes jeeps richting de Canyon en wel zeker 60 toeristen. De weg ernaartoe is weer lekker door het zand en een bumpy ride, en hoe dichterbij we komen des te meer we er zin in hebben om er nogmaals doorheen te lopen. En dan komen we aan bij de ingang van de Upper Antelope Canyon. Het zal komen doordat we nu al wat later in het seizoen zitten dan toen, maar er staan zoveel auto's en jeeps van touroperators... Het is een enorme drukte met mensen. We maken kennis met de gids die ook de auto bestuurde en het klikt meteen niet met onze %#!}*indiaan. Ze is echt onbeschoft en onze groep van twaalf mensen wil ze zo snel mogelijk door de Canyon loodsen. Dan kent ze ons nog niet, en we nemen gewoon de tijd die we nodig hebben, net als iedereen van onze groep. Het is wel een enorme mierennest van mensen, wat trouwens niets afdoet van de prachtige vormen en de Canyon, maar het is nu zo commercieel. Alle gidsen van andere groepen zijn ook Indianen van de Navajo en zijn ook niet echt aardig. Ze willen volgens ons zo snel mogelijk door de canyon en haasten iedereen op. We nemen dus de tijd en zien weer de mooiste vormen en kleuren die varieren van geel, oranje, rood en paars. De beste tijd is trouwens 11.00 uur omdat dan de zon recht boven de Canyon staat, maar ook op deze tijd is het Prachtig!! We zijn enorm blij hier voor de tweede keer te mogen zijn. Na een uur zijn we weer bij het begin en heeft de Canyon niets van zijn charme kwijt geraakt, maar is de massatoerisme van nu een niet fijne ervaring, omdat het nu puur gaat om zoveel mogelijk mensen door die Canyon te rammen. Nogmaals, de Canyon is Prachtig, Fantastisch en Onbeschrijflijk mooi en hebben we weer TOP foto's. We stappen weer in de open jeep en worden rond 14.45 uur weer afgezet en zoeken dan de auto op. We gaan op zoek naar ons onderkomen voor de nacht, Motel 6. We checken in en zoeken kamer 306 op. We kijken even bij het zwembad en gaan hierna naar de kamer terug om foto's te kijken en even te rusten. Het was dan ook al kwart voor zes dat we opstonden en met het uur tijdsverschil en de vele mooie indrukken willen we even tot rust komen. Dan gaan we eten bij Denny's waar we lekker eten en dan weer terug naar ons motel. Na weer een gave dag vinden we het mooi voor vandaag en kijken we tv en gaan we niet te laat onder wol. Morgen richting de Grand Canyon.

Was Washington ons voorgerecht en alle Nationale Parken en de reis door alle staten het hoofdgerecht, we zijn nu aan een heerlijk toetje begonnen die starte met Page en de Lower en Upper Antelope Canyon en die ons nog brengt naar Grand Canyon en last but not least Viva Las Vegas!

Veel liefs van ons!

Johan en Martin