Columbia River Gorge en The Painted Hills

Hoi lieve volgers,

Alweer twee dagen voorbij, waarbij we Portland hebben verlaten en via Columbia River Gorge naar The Painted Hills zijn gereden. Ze waren prachtig...

Dinsdag 3 juli 2018

Wie wat bewaard heeft wat luidt het toch? Hadden we gister als lunch al de heerlijke Cheesecake, vandaag ontbijten we met onze donuts van Voodoo Doughnut en ze zijn zalig. Gewoon omdat het kan! Als we helemaal fris zijn en klaar voor de dag, gooien we de koffers weer in de auto en maken we ons weer op voor een nieuwe dag. We waren trouwens weer vroeg wakker. Niet van onszelf, maar van een man die onze buurman kwam wekken om 05.45 uur met keihard gebons op zijn deur. Toen ik vroeg of ie daarmee kon ophouden, was ie ook meteen weg. Maar wakker waren we wel... En bedankt! We halen eerst weer ons bakkie koffie en thee voor onderweg en rijden dan de Historic Columbia River Highway op. Deze weg gaat dwars door de Columbia River Gorge National Scenic Area, en groot gebied waar de Columbia River door een Canyon gaat. Het laatste deel van de rivier is de grens tussen de staten Washington en Oregon. Als we net op de weg zijn stoppen we om foto’s te maken van de borden die aangeven dat we op deze historische weg zitten. De omgeving (wordt eentonig) is prachtig met water en veel groene bergen. Al deze bergen bij elkaar zijn de Cascade Mountains. Deze historische weg is historisch vanwege de Lewis en Clark expeditie. (De expeditie waarmee heel Amerika werd verkend in 1806). Dit alles ook maar gelezen hoor... haha. We stoppen als eerst bij een uitzichtpunt van bovenaf over de Columbia River. Prachtig! De volgende stop is het Vista House. Hoog op een berg en gemaakt als rustpunt tijdens de rit op de Historical Highway. Ook vanaf hier heb je een panorama uitzicht over de rivier en de bergen met hun groene bomen. Daarna rijden we door naar de Latourell Falls. Een hoge waterval welke zich mooi in een rechte lijn naar beneden stort. De weg vervolgen we naar Bridal Veil. Hier kun je twee trails lopen. 1 met mooi uitzicht en 1 naar de Bridal Falls. We lopen ze allebei en de waterval is een dubbele die ook weer erg mooi oogt. We worden nog eens waterval experts, zoveel hebben we er gezien in ons leven. Staat ook wel goed op je CV denk ik. Waterval Expert... Vanaf Bridal Veil is helaas de historical Highway afgesloten vanwege bosbranden die hier hebben gewoed. Gelukkig loopt de Interstate 84 er pal naast en die gaan we dan maar op. We kunnen niet meteen de goede kant op en moeten dus eerst een stuk terug naar afslag 25. Daar staan al borden dat bij onze volgende stop, de Multnomah Falls, alle parkeerplaatsen vol zijn. We rijden er toch naartoe en de afslag is ook helemaal afgesloten, dus we kunnen er niet op. We moeten ver doorrijden en dan weer terug naar afslag 25 waar shuttle bussen klaar staan om naar de Multnomath Falls te gaan. (De bekendste waterval van dit gebied en door velen bezocht). Als we er langs rijden lijkt het de Efteling wel zo druk. We keren de auto bij afslag 31 en vanaf de andere kant kunnen we gelukkig wel de parkeerplaats naar de Falls op. Dat scheelt! Anders hadden we zo een uur langer kwijt geweest... We parkeren de auto en lopen de drukte tegemoet bij de waterval. Ook dit is een dubbele hoge waterval met een stenen brug in het midden. Eerst bekijken we hem beneden en daarna vanaf de brug boven. Na dit weer bezichtigd te hebben gaan we hier ook gelijk maar lunchen en even bijkomen van al het lopen en klimmen naar alle watervallen. Petje af voor Mart, die gewoon mee loopt! Met weer wat energie rijden we verder richting de plaats Hood River waar we nog de Bridge of the Gods bekijken en dan de snelweg 35 op rijden richting Mount Hood en Mount Hood National Forest. Mount Hood is de hoogste berg van de Cascade Mountains en ook altijd met sneeuw bedekt. Als we net op de weg rijden doemt de berg al op. De weg ernaartoe gaat langs allemaal Fruitgaarden en Druivenvelden met wijn proeverijen. We stoppen op een paar plaatsen om wat foto’s te maken van de berg en rijden vervolgens het groene Mount Hood National Forest in. Om een beetje een idee te geven, rijdend op de weg met aan weerskanten grote groene dennenbomen en aan beide kanten een klein riviertje. Een erg mooie weg dus om te rijden. Ook hebben we ons panorama dak open van de auto. Heerlijk! Mart heeft trouwens in de auto een coolbox gevonden, zodat we ons water en de chocolate bars kunnen koud houden. Mount Hood is een vulkaan die voor het laatst is uitgebarsten in 1782, dus we hoeven niet bang te zijn dat ie nu opeens uitbarst. Ook in Mount Hood National Forest stoppen we een paar keer om te genieten van het bos en de rust die hier heerst. Daarna zwaaien we Mount Hood gedag en stellen we de navigatie in op Prineville wat nog twee uur rijden is. De weg ernaartoe is verre van vervelend en ook komen we door Madras. Een klein woestijnstadje met veel Mexicaanse invloeden en we zien ook veel Latino mensen hier. We tanken hier de auto vol, halen wat lekkers voor onderweg en hop, daar gaan we weer. Het laatste uur rijden gaat door veel droge gebieden, met veel licht bruine bergen en daarachter de besneeuwde Cascade Mountains. Op de radio worden ook alleen maar Country en Western muziek gedraaid en zo rijden we Prineville binnen. Het stadje heeft 1 hoofdstraat waar alles aan ligt. Ook is alles aangekleed met allemaal Amerikaanse vlaggen en banners, alles voor morgen... 4th of July oftwel Independance Day. Als we inchecken bij Best Western krijgen we kamer 103 en horen we dat morgen allemaal festiviteiten zijn in Prineville met als afsluiter om 22.00 uur 4th of July Fireworks... dat belooft een mooi dagje te worden. We zijn trouwens hier om de Painted Hills te bezoeken. Als we in onze grote kamer aankomen ploffen we op bed van de lange rijdag. We hebben weer meer dan 300 kilometers gereden en veel gezien. We maken veel kilometers, maar genieten echt wel van de tijd onderweg in de auto. We kunnen lekker veel kletsen of gewoon met onze gedachtes afdwalen door de mooie uitzichten overal. We hebben, zoals eerder al gezegd, gewoon vaak ook geen radio aan. Na het rusten en douchen gaan we eten bij Apple Peddler wat op 50 stappen naast ons hotel zit. Mart neemt een gegrilde zalm en ik drie mini hamburgers. Na het eten rijden we nog even naar DQ, en halen we voor mij m’n eerste ijsje sinds we hier zijn. Hier hebben ze een Blizzard Blue Berry Cheesecake, te lekker. En zo begonnen we de dag met calorieën en eindigen we er ook maar mee. Gelukkig lopen we genoeg op een dag. Hierna rijden we terug naar ons hotel en kijken we nog even Shark Tank, een erg leuk programma en gaan we slapen. Tomorrow is Independence Day!

Woensdag 4 juli 2018 - Independence Day 2018

We worden rustig wakker en hebben allebei best goed geslapen. In dit hotel hebben we een ontbijt erbij wat we na het douchen opzoeken. Het is niet heel uitgebreid, maar meer dan genoeg voor ons. Vandaag kunnen we rustig aan doen want we gaan eerst de ochtend doorbrengen in Prineville waar we nu zijn. Ook mogen we eindelijk korte broeken en t-shirts aan. Het is sinds we in Amerika zijn wel steeds droog en mooi weer maar de temperaturen lieten het nog niet toe. Omdat het de 4th of July is, organiseren ze van alles hier. Het is hier een feestdag waarbij iedereen vrij is en de onafhankelijkheid viert. Amerika viert de onafhankelijkheid van 4 juli 1776 van Engeland. We rijden om 09.30 uur de hoofdstraat in en parkeren de auto. We gaan eerst bij de Town Hall kijken, die helemaal is aangekleed met Amerikaanse vlaggen en banners. Trouwens, de hele hoofdstraat staat vol met op elke twee meter een grote Amerikaanse vlag. Daarna lopen we naar het Ochoco Creek Park vanwaar om 10.00 uur de parade gaat. Deze parade is voor alle mensen die zijn gesneuveld en voor alle mensen die nu nog voor de vrijheid van het land vechten. De parade begint een kwartiertje later en het is een ingetogen, niet al te grote parade die ongeveer een half uur duurt. Wel heeft iedereen werk gemaakt van hun outfits in rood, blauw en wit, de vlagkleuren. Na de parade gaat iedereen het park in en wordt eerst het volkslied gezongen door de mensen en een zangeres en daarna is het park open met allemaal eettentjes, spelletjes voor kinderen en tentjes waar andere spullen worden verkocht. Een soort van Koningsdag maar dan veel meer ingetogen. Kunnen ze toch nog iets van ons leren hier haha. Hierna rijden we rond 11.30 uur naar het John Day Fossil Beds National Monument, een mond vol. Het ligt op een klein uurtje rijden van Prineville en gaat eerst door het Ochoco National Forest. Bij Forest verwacht je bos, maar echt een bos is het niet. Wel veel bomen en een groot meer. Wat we ook veel zien zijn verbrandde bomen, zo zonde en ook gelijk zo kaal. Als we eenmaal in de buurt komen van het John Day Fossil Beds National Monument, verandert de natuur in prachtige kleine bergjes. Heel veel bergjes. Het park bestaat uit drie aparte units, Clarno Unit, Sheen Rock en The Painted Hills Unit. Wij gaan puur en alleen voor de laatste. Eerlijk gezegd is deze reis zelfs om deze bezienswaardigheid heen gebouwd. Toen we dit park ooit zagen bij het programma Wie is de Mol begin 2017, riep Mart al meteen hier wil ik naartoe. Het begin in Seattle, het einde in Las Vegas en alles ertussen in hebben we in deze reis ingebouwd voor The Painted Hills. The Painted Hills zijn 1 van de 7 natuuronderwijs van Oregon. Het zijn sterk geërodeerde heuvels en ravijnen in allerlei verschillende kleuren. De weg verandert dus al met om ons heen allemaal kleine ronde bergjes en als we de afslag hebben genomen naar The Painted Hills Unit zien we de gekleurde bergen al opdoemen... Wowwww! We parkeren de auto en staan eerst even stil om dit uitzicht op ons in te laten werken. Het is ook heel rustig met toeristen, er is bijna niemand. Dan lopen we de kleine kilometer naar boven naar de Lookout Point. Onderweg staan we vaak stil en maken onze camera’s overuren. Helaas kun je onze 360 graden belevenis niet vangen in een foto, maar wat is het hier prachtig. Ook de paar wolkjes die er zijn kunnen zo uit de schilderijen van Bob Ross komen. Het zijn van die veegwolkjes en dat boven de met geel, rood, en bruine Painted Hills... Bij het Lookout Point boven staat ook een bankje, waar we lekker in het zonnetje eventjes blijven zitten en niets zeggen. Dit zijn de momenten waarom reizen zo leuk is. Als je al naar een plek rijd, waarvan je vooraf denkt dit is mooi, kun je al niet wachten als je er bijna bent. Je gaat dan iets harder rijden en kan niet wachten om uit te stappen. Als dan alles ook niet tegenvalt (want dat kan ook), maar helemaal mooi en te gek is, word je daar een soort van heel gelukkig van. Dit soort momenten hebben we vaker gehad op reizen, maar nu voelt alles misschien nog eventjes iets specialer. Je hebt hier een aantal punten waar je naartoe kan rijden om de Hills te bekijken en ook van dichtbij. Van dichtbij is het een heel droge berg met allemaal barstjes, een soort van huid zou je zeggen. Als we alle mooie punten hebben bekeken rijden we nog even door naar het plaatsje Mitchell. In twee minuten rijden ben je het stadje ook wel door, maar het zijn een aantal leuke houten gebouwen die veel weg van een Western stadje hebben. Hierna is het alweer half vier en zetten we in op het terug rijden naar Prineville. De weg kronkelt weer door de bergen en het Ochoco National Forest en een klein uur later zijn we weer “thuis”. We halen eerst wat zonnebrand, want de zon heeft z’n werk gedaan en we gaan nu alleen nog maar zuidelijker en dan wordt het ook heter. Daarna rijden we nog even langs DQ voor zo’n lekker ijsje voor ons beiden. Hadden we eerst een zwarte auto, na vandaag is ie bruin en grijs van de stof, dus eenmaal terug bij het hotel spoelen we de auto helemaal schoon. Zelf willen we ook wel even schoon worden dus springen we in de hete whirlpool bij het zwembad en genieten even van de rust een half uurtje. Na het schoon douchen en aankleden op de kamer, gaan we eerst wat eten alvorens we vanavond naar het vuurwerk gaan kijken. We eten bij Sandwich Factory, waar Mart een Gyros Sandwich eet en ik een uitgebreide salade. Alle restaurants waren al om 19.00 uur dicht in verband met het vuurwerk van vanavond. Na het eten lopen we nog even door de hoofdstraat en gaan dan nog even terug naar ons hotel waar ik alvast dit stukje voor zover schrijf en we samen de dag van morgen doornemen als we daarna rijden naar Library Park vanwaar je een mooi uitzicht moet hebben op het vuurwerk. Het is lekker druk met mensen en om precies 22.00 uur start een prachtige 20 minuten durende vuurwerkshow en wordt 4th of July 2018 spectaculair afgesloten. We zijn net thuis en ik tik het laatste stukje van dit verslag. We gaan zo lekker slapen na een mooie dag.

De reis gaat dus steeds zuidelijker en steeds sneller lijkt wel. Trouwens erg leuk om al jullie reacties te lezen die jullie onder de verslagen van ons neer zetten. We moeten er niet aan denken dat we nog maar 1 week hebben hier. We gaan proberen om verder te gaan met genieten.

Tot snel en veel liefs,

Johan en Martin