Smith Rock State, Crater Lake & Lassen Volcanic NP

Two days are gone like two hours... hieronder weer het verslag van onze afgelopen twee dagen.

Donderdag 5 juli 2018

In 1 ruk hebben we allebei tot 06.30 uur doorgeslapen. Vandaag gaan we Prineville verlaten en gaan we richting Klamath Falls, waar we de volgende overnachting hebben geboekt. Tussendoor staan vandaag Smith Rock State Park en Crater Lake National Park op het menu. Na het ontbijt pakken we alles weer in (het
Ijkt wel of je koffers altijd zwaarder worden, zonder dat je wat extra erin hebt) en rijden we eerst naar de bank om te pinnen. Alles in Amerika is zo gemaakt dat je je auto gewoon eigenlijk niet uit hoeft. Ook het pinnen doen we bij een Drive Thru Bank, dan koffie halen door een Drive Thru Starbucks en dan de auto vol tanken, en ook daar hoeven we de auto niet uit omdat het voor je gedaan wordt. Je geeft bijvoorbeeld 20 dollar en ze tanken hem voor 20 dollar vol en je rijd weer weg. Ze worden hier niet alleen dik door het eten, maar ook omdat ze gewoon geen beweging krijgen. Om 08.30 uur rijden we Prineville uit en zijn we op weg naar Smith Rock State Park waar we een klein half uurtje later al aankomen. Dit op zich kleine staatspark staat bekend om zijn hoge kliffen waar je goed kunt bergklimmen en om de vele trails die je er kan lopen. Door de hoge kliffen kronkelt een rivier genaamd Crooked River. De hoogste rots/klif is Smith Rock, die 167 meter hoog is. We betalen eerst de 5 dollar entree en parkeren dan de auto. Het is aardig druk met mensen die de verschillende trails gaan lopen. Je hebt makkelijke trails of hele moeilijke waarbij je echt klimmend naar boven moet. Wij lopen twee makkelijke trails, de Homestead Trail en de River Trail. De Homestead Trail is in totaal iets meer dan een kilometer lang en loopt boven op een rots, waardoor je mooi uitzicht hebt over de kliffen en de diepe ravijnen met daardoor lopend de Crooked River. Gelukkig hebben we water zat bij ons, want het is al aardig heet. Als we terug zijn van de eerste trail lopen we verder naar het begin van de volgende trail, de River Trail. Deze is ongeveer 3 kilometer lang en gaat juist langs de rivier beneden. Om beneden te komen doe je eerst de Chute Trail van een halve kilometer en die is steil! Naar beneden gaat wel, maar we moeten straks ook weer naar boven. We lopen de trail langs de rivier en het is windstil, waardoor de kliffen reflecteren in de rivier. Als je zo beneden loopt en af en toe naar boven kijkt voel je je zo klein... na ongeveer een uur lopen zijn we via een prachtige route weer bij het begin en moeten we de Chute Trail weer omhoog. Hijgend komen we boven, de conditie opgebouwd met trainen voor de marathon is ietsjes minder haha. Verhit zoeken we de auto op, eten en drinken wat en rijden dan nog even naar een uitzichtpunt, waarbij je ook uitzicht hebt op Mount Bachelor en The Three Sisters Mountain, die allemaal er prachtig bij liggen met besneeuwde toppen. Het is inmiddels alweer 11.30 uur en we stellen de navigatie in op Crater Lake National Park. Wij zullen het park ingaan vanaf de Noord Ingang en deze ligt op nog een 2,5 uur rijden. Doordat we goed doorrijden met af en toe wat Miles te hard komen we er al na twee uur rijden aan. De entree is 25 dollar, die we weer netjes betalen en dan rijden we het park binnen. Dit is het enige Nationale Park van de staat Oregon op een hoogte van 592 meter en het is het diepste meer van Amerika. De rand van de krater ligt ongeveer 300 meter boven het meer, waardoor je vanaf diverse uitzichtpunten dus prachtig het meer kunt inkijken. Als we bij het eerste uitzichtpunt uitstappen en naar de rand lopen, zien we in 1 keer de krater en zijn felblauwe meer. In het midden van het meer ligt Wizard Island. Een klein kegelvormig eiland en wat zelf ook een krater heeft. Het uitzicht is prachtig en we nemen even de tijd om er van te genieten. Rond Crater Lake loopt een weg die helemaal rond het meer gaat, welke we 3/4 rijden. De weg gaat soms langs echt enge diepe afgronden, die geen vangrail hebben... we stoppen op meerdere uitzichtplekken om uit te stappen en foto’s te maken. Ook zie je bij veel stops kleine eekhoorntjes die erg brutaal zijn. Ze komen heel dichtbij omdat mensen ze nootjes geven. Wel heel lief. Als we rond 15.00 uur het prachtige Crater Lake hebben gezien rijden we er via de zuidkant weer uit richting Klamath Falls. De rit is ook nog 2 uur maar we rijden er weer een kwartier af waardoor we rond 16.45 uur aankomen bij Motel 6. We checken in en krijgen kamer 117, waar we onze spullen neerzetten en ons schoon douchen. Alle trails hebben ons aardig stoffig en zweterig gemaakt. Als we weer helemaal schoonie van de boonie zijn lopen we naar het restaurant naast ons Motel, Black Bear Diner. Van binnen een diner, maar alles van hout. Mart besteld spare ribs en ik een New York steak. Bij bijna alle restaurants krijg je vooraf of soep of een salade. Wij kiezen voor de romige kippen, aardappelsoep... Zo lekker!!! Ook ons eten is heel lekker en de borden gaan schoon terug naar de keuken. Een pittige reisdag maakt hongerig... over pittige reisdagen gesproken, morgen is dat de een na pittigste. Dan vervolgen we onze weg naar Reno, waar we ook al altijd naartoe wilden. Ook zullen we onderweg Lassen Volcanic National Park bezoeken wat van hieraf nog drie uur rijden is. Dus na het eten gaan we terug naar onze kamer, gaat Mart lekker tv kijken en ik zit nu buiten in het zonnetje de dag van me af te schrijven. Mensen vragen soms, heb je daar nog wel tijd voor met al die lange dagen, maar ik vind het heerlijk om al onze belevenissen te verwoorden en op te schrijven. Het is ook een soort van herbeleven van je dag. Moe maar zeer voldaan gaan we weer slapen, we zullen de rust vannacht goed kunnen gebruiken voor morgen.

Vrijdag 6 juli 2018

Het is dat de wekker al om 06.15 uur gaat, want anders hadden we zo doorgeslapen. We hebben dus beide goed geslapen en na de wekker snoozen we nog twee keer en gaan er dan uit om te douchen. Vandaag willen we vroeg vertrekken omdat de eerste stop op drie uur rijden is. We checken uit en halen weer bij de Drive Thru onze koffie en thee en bij een supermarkt wat eten voor ontbijt en voor onderweg, en rond 07.30 uur rijden we Klamath Falls uit. De dag begint bewolkt. Onze eerste stop zal Lassen Volcanic National Park zijn, welke zoals gezegd op ongeveer drie uur rijden ligt. Met 1 keer stoppen om te plassen rijden we de rit aardig snel en komen we om 10.30 uur aan bij de noord ingang van het Lassen Volcanic National Park. We rijden trouwens ook weer een nieuwe staat binnen, Californië waar het park ligt. Bij het inrijden van Californië werd elke auto staande gehouden en werd er gecheckt of je fruit of groente bij je had. Wij niet, dus mochten we snel weer verder. Onderweg tijdens de drie uur durende rit, zagen we twee hertjes en heel veel Squirrels (eekhoorns). Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen, ik heb er 1 doodgereden. Wat??? Ja echt... We reden op een snelweg waar je 90 mocht. Op een gegeven moment rent er een squirell over, maar die stopt op de andere helft van de weg op de helft. Ik roep nog blijf staan (alsof ie dat hoort), maar vlak voordat wij hem voorbij zijn rent ie over en raak ik hem met de linker voorband en daarna met de linker achterband. In mijn achteruitkijkspiegel zie ik hem liggen met z’n pootjes omhoog... we roepen tijdens het raken allebei Neeeee en slaan allebei onze handen voor de mond. Ik ben ook gelijk misselijk, zo erg! We rijden stil verder en oh wat een rot gevoel. Mart maakt het er niet makkelijker op door later te zeggen dat het waarschijnlijk een mama squirrel was en dat haar baby’s nu op haar wachten haha. Maar goed, we komen dus aan om 10.30 uur bij de ingang en betalen de 25 dollar entree. Lassen Volcanic National Park is bijna helemaal door vulkaan uitbarstingen gevormd en het park heeft besneeuwde bergtoppen (Lassen Peak), hete bronnen en modderpoelen die naar zwavel en rotte eieren ruiken. Er is 1 weg door het park die ongeveer 50 kilometer lang is. We rijden het park binnen via het noorden en daar heb je meteen Manzanita Lake. Een groot meer met op de achtergrond Lassen Peak, de hoogste bergmeer met zijn 2594 meter. We lopen de trail die om het meer gaat, en stoppen af en toe om wat foto’s te maken. Het is vandaag ook hier bewolkt, maar het uitzicht blijft mooi. Als we terug zijn en weer de nodige kilometers hebben gelopen (wat na drie uur rijden wel even lekker was) rijden we naar Chaos Crags. Een groot gebied met allemaal stenen die groot en klein zijn en allemaal na de laatste uitbarsting in 1917 door de uitbarsting daar zijn terecht gekomen. Je moet er toch niet aan denken dat ie nu opeens gaat uitbarsten... Hierna vervolgt de weg zich naar boven. De weg van 50 kilometer gaat eerst voor ongeveer twee derde helemaal naar de top van Lassen Peak en daarna weer naar beneden. Op de weg naar boven stoppen we dan bij Kings Creek. Hier kun je een trail lopen naar een waterval en langs de beek. Er wordt gezegd dat ie ongeveer 3 kilometer lang is, maar achteraf weten na het kijken op de stappen app dat ie veel langer is. We lopen langs de beek en op een gegeven moment is de trail zo steil en vol met stenen, dat het niet verstandig is als Mart naar beneden en dan weer naar boven loopt. Ik ga kijken bij de waterval die uit drie delen bestaat en samen 1 waterval vormen. Het ziet er mooi uit, maar of het het lange lopen en klauteren echt waard is... ach we kunnen weer een waterval afstrepen haha. De weg vervolgt zich naar het hoogste punt, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over het park. We rijden door en bezoeken nog Sulphur Works met zijn hete modderpoelen (neus dicht, want het stinkt enorm) en het prachtige Emerald Lake als we wat tussendoor gaan eten bij het Visitor Center bij de zuid ingang, waar wij het park zullen verlaten. We nemen allebei een hotdog en nadat we deze hebben opgepeuzeld zoeken we de auto weer op om verder te gaan. Zoals in het verslag van gister zeiden we al dat dit de op 1 na langste rijdag zou worden. We stellen de navigatie in op Silver Legacy Hotel in Reno, wat nog 3 uur en 18 minuten rijden is. Met een tank stop en plasstop komen we er na drie uurtjes rijden aan en is het weer van bewolkt helemaal overgegaan op zon en hitte. De weg naar Reno ging door een paar leuke kleine stadjes en hoe dichter we bij Reno komen, hoe meer grote bruine bergen en kale woestijnachtige natuur. Het heeft veel weg van hoe je bij Las Vegas aan komt. Opeens is er een stad met grote hotels en casino’s, maar wel veel kleiner dan Las Vegas. Ook doen we met het bereiken van Reno onze vierde staat aan deze roadtrip, namelijk Nevada. Reno begon ooit het hele casino gebeuren en was de grootste gokstad totdat Las Vegas deze in 1950 overnam. Reno is nu ook bekend vanwege de gemakkelijke manier waarop je hier kunt scheiden. Gelukkig zijn we niet getrouwd, dus geen zorgen mensen. We rijden de stad in en rijden naar downtown, waar ons hotel op DE kleine strip van Reno ligt, het Silver Legacy Hotel. We zien gelijk dat het echt heel druk is en dat er in de hoofdstraat allemaal eettentjes en een soort van braderie bezig is. We parkeren de auto in de garage op de 7de verdieping en gaan dan inchecken. We krijgen een kamer op de twaalfde etage met nummer 1231. We brengen de koffers boven en gaan even een uurtje bijkomen van de hele lange rijdag als we daarna naar beneden gaan en ons in de drukte begeven en ook de grote lange braderie aflopen. Het blijkt het Wing Fest te zijn, wat het hele weekend duurt. Ook wordt er live opgetreden en het is gezellig druk. Ook de hotels hier zijn allemaal uitgedost met een casino, maar alles is wel veel kleiner en overzichtelijker dan Vegas. We gaan eerst wat eten en als we daarmee klaar zijn en weer buiten komen, is de zon onder en flikkeren alle casino lichten op. Ook het bekende bord van Reno met daarop Biggest Little City, zoals de stad zichzelf noemt. Het blijft altijd vreemd en leuk om wat je op tv en internet ziet, nu met eigen ogen te zien. We genieten van de gezellige drukte en daarna gaan we ons geluk beproeven en gaan we gokken. Eerst bij hotel Harrah’s waar we een soort van bingo spelen. Na een half uurtje lopen we quitte weer naar buiten en gaan we terug naar ons eigen hotel om daar nog ons geluk te beproeven. Om 22.30 uur stoppen we en heb ik 30 dollar verspeeld en Mart 20 dollar. Morgen misschien meer geluk, als we nog een dag hier zijn. We willen overdag de stad gaan ontdekken en in de avond lekker uit eten en nog een keer ons geluk beproeven. We gaan naar onze kamer en ik maak het verslag af en we kijken nog even tv met de samenvattingen van het WK. Dat België zeg... wat goed! We zijn in Reno, nu al een leuke, drukke stad. Zo lekker slapen na een lange dag, maar hij was wel weer top, op dode Knabbel of Babbel na dan...

We gaan morgen nog lekker een dag hier genieten en daarna rijden we door naar Lake Tahoe. Volgende week om deze tijd landen we al bijna op Schiphol... we gaan echt nog alles uit onze laatste week halen!

Veel liefs en een Big Gamble Kiss van ons uit Reno!

Johan en Martin