Monteverde, Carara N.P. en de Mangrove

Hoi lieve allemaal,

We zijn aangekomen in het zuiden en aan de kust van de Grote Oceaan in Costa Rica voor het laatste deel van onze vakantie en roadtrip. Nog maar vier volle dagen hebben we en daar gaan we alles uithalen. Maar nu eerst een verslag van de afgelopen twee dagen.

Dinsdag 20 februari 2024

Hoor de wind waait langs ons huisje… wat een wind vannacht en omdat ons huisje op een berg staat, hebben we dat goed gemerkt. Ook is het hier in de nacht best koud en hebben we de dekens er maar bij gepakt. Na het douchen en het ontbijt maken we ons klaar voor weer een nieuwe dag in Monteverde. Hij begon gisteren met het zien van de Quetzal al goed.

Rond 08:45 uur komen we aan via een enorm slechte weg bij het tweede park van Monteverde waar je het nevelwoud kunt ervaren, het Reserva Bosque Nuboso Santa Elena. Ook wel bekend als Santa Elena Cloud Forest. Ook hier kun je meerdere trails lopen, maar het park is wel veel kleiner dan het Monteverde Cloud Forest. Gaan we nog met zon weg bij ons huisje, als we eenmaal boven zijn aangekomen bij het park regent het. Maar we zijn vast beraden om het park te willen doen en dus halen we de tickets en besluiten we om 3 van de 5 trails te gaan lopen.

Sommige stukken zijn erg modderig en helaas horen we wel de vogeltjes, maar we zien ze niet. Het Santa Elena Cloud Forest is dus kleiner en word veel minder bezocht. De looppaden zijn ook veel smaller, maar dat maakt wel dat je echt het gevoel hebt om door het regenwoud te lopen. De paden zijn net breed genoeg voor 1 persoon en dus loop je hier achter elkaar. Het blijft prachtig om door een regenwoud te lopen met zoveel verschillende bomen en planten. Sommige bomen zitten met zoveel mos gevuld dat het soms ook best creepy is qua gezicht. Na 2,5 uur lopen en lekker nat te zijn en onze schoenen vies van de modder, zoeken we de uitgang op en rijden we de berg weer af. Eenmaal helemaal beneden schijnt de zon weer. Ook dat blijft verwonderlijk. We weten nu in ieder geval waarom een regenwoud zo groen is en waar z’n naam vandaag komt.

Via een bakkertje waar we lekker verse broodjes halen gaan we ons even omkleden om daarna weer snel op pad te gaan naar onze volgende stop, het Curi Cancha Reserve. Dit is een particulier natuurreservaat wat ongeveer 2 kilometer voor het grote Monteverde Cloud Forest ligt. Doordat het veel lager ligt is het er ook niet zo mistig en nat van de nevel en dat merken we want het zonnetje schijnt en nadat we de tickets hebben gekocht gaan we naar binnen. Zoals gezegd is het in Monteverde vooral vogels spotten en bekijken, dat wordt hier het meeste gedaan. Ook in dit reservaat is dat zo.

Je kunt ook hier weer meerdere trails lopen met allemaal verschillende namen. Hoewel het hier veel opener is als in het regenwoud, kun je ook hier alle vogels tegen komen die je in de hoger gelegen gedeeltes kunt tegen komen. Eenmaal lopend op de paden tussen de bomen hoor je echt veel vogels, maar ik moet zeggen dat het echt een sport is om ze te spotten. Mart is daar ook veel beter in als ik. Hij spot er zo een paar met trouwens mooie kleuren. Groen, blauw en geel. Ze komen allemaal voorbij. Als we ook hier meer dan 2,5 uur hebben gelopen en aardig wat vogels hebben gezien komen we ook nog een paar neusberen tegen en als we die hebben geobserveerd lopen we langzaam naar de uitgang. Helaas komen we hier de Quetzal niet tegen. Wel was het weer een mooi park om doorheen te lopen. Zoveel rust en het enige wat je hoort is de wind door de bomen en de vogels.

Nadat we weer even in het huisje zijn geweest lopen we naar beneden naar het stadje om weer even wat te eten. We eindigen bij een tentje die kip gerechten heeft. Hier eten we wat en nadat we nog wat winkeltjes hebben bezocht gaan we weer terug naar het huisje want morgen moeten we vroeg op en best wat rijden in totaal. We willen dus niet al te laat gaan slapen.

Monteverde was erg gaaf om mee te maken. Het nevelwoud is weer totaal anders dan het gewone regenwoud en het is mooi om te zien dat de nevel tussen de boomtoppen blijft hangen. Morgen gaan we richting het zuiden en richting de kust waar de temperaturen ook gelijk veel hoger zullen zijn. Dan zullen we weer een ander Nationaal Park bezoeken. Het gaat echt veel te snel…

Woensdag 21 februari 2024

Alsof de wereld verging, zo hard heeft het vannacht gewaaid en geregend. En wat hoorde wij dat goed in ons huisje. We hadden de wekker om 05:45 uur staan en snoozen nog een keer 9 minuten en gaan ons dan douchen en opfrissen om daarna het ontbijt op te zoeken. We willen vandaag vroeg op pad omdat we veel moeten rijden en ook nog wat dingen op de planning hebben staan.

Nadat we het ontbijt op hebben, pakken we alles in en checken we uit als we om 07:15 uur de auto starten en op pad gaan naar weer een nieuwe bestemming. De eindbestemming van vandaag is Manuel Antonio. Als je dat in 1x zou rijden dan ben je iets meer dan 3,5 uur onderweg, maar wij hebben tussendoor wat stops. We verlaten Monteverde nog met 15 graden, maar een dik half uur later geeft de teller alweer 27 graden aan. De weg naar beneden is echt een heel mooie. Zo ver als je kunt kijken zie je bergen en bergdalen. We stoppen een paar keer voor wat foto’s en rijden langs allemaal plaatsjes met veel finca’s. Dat zijn kleine boerderijen.

Onderweg zie we nog twee gieren die een prooi te pakken hebben en die ze met hun grote snavel kapot trekken en opeten. We tanken de auto weer vol en rijden dan in 1 x naar onze eerste stop. Bij het stadje Tarcoles heb je namelijk een grote brug die ook wel Crocodile Bridge word genoemd. Waarom? Omdat er altijd Amerikaanse Krokodillen onder liggen en als wij de auto parkeren en gaan kijken is dat ook nu zo. We zien er een stuk of tien die onder de brug liggen. Een aantal liggen in het water en een aantal op het zand ernaast. Ze zijn wel erg groot. Als we trouwens uitstappen en naar de brug lopen, is de warmte in 1 x een klap in ons gezicht, zo wat een warmte en wat een verschil met anderhalf uur geleden. Als we daarna weer instappen in de auto is het nog 5 minuten rijden naar Carara National Park waar we om 09:15 uur aankomen.

Ook hier is het lekker warm en ook voor dit park moest je vooraf de tickets kopen voor een specifieke dag. Gelukkig hebben we dat gedaan, maar best veel mensen staan zonder tickets bij de balie.

In het Carara Nationaal Park vind je het beste van twee werelden.in dit park komen namelijk twee soorten regenwouden samen. Het tropische en droge regenwoud ontmoeten elkaar hier, wat voor veel diverse Flora en Fauna zorgt. Het is niet een heel groot park met best goed begaanbare trails. Er loopt 1 looppad door het park en je kunt steeds op een bepaald punt terugkeren of doorgaan met de hike. Wij lopen de hele trail en zijn daar ongeveer 2 uur mee bezig. Je loopt onder grote bomen en tussen allemaal verschillende soorten planten. Je hoort in de verte de brulapen roepen en het hele pad wat we belopen worden we vergezeld door heel veel vlinders (en muggen). M’n benen zijn sowieso bedolven onder de muggenbeten…

Je hoort ook weer veel vogels om je heen en hier kun je ook de Rode Ara spotten, maar die zien we niet. Wel zien we een mooie eekhoorn met grijze staart,veel hagedissen, een prachtig rode woodpecker (misschien Woody zelf wel…), een Agoeti, een grote leguaan en heel veel vogels. Als we twee uur later weer bij het begin zijn, lopen we naar de auto en rijden we verder naar het stadje Jaco. Hier gaan we lunchen en doen dit bij de Subway. Jaco is trouwens een echt vakantie strand stadje, waar we even doorheen lopen. We zijn namelijk in het zuiden aangekomen aan zullen nu blijven aan de kant van de grote oceaan. Na de lunch en het stadje Jaco wat erg gezellig is, gaan we verder rijden naar Isla Damas. Dit is nog ongeveer 1,5 uur rijden. Met wat zoeken komen we net op tijd om nog mee te kunnen met een tour van 15:00 uur.

In Isla Damas is namelijk de mangrove van Costa Rica en daar kun je een boottocht maken van twee uur lang. We stappen in de boot met een Amerikaans en Canadees koppel en varen dan de ondiepe mangrove in. Een mangrove is een watergang waar net 1 boot door kan en aan beide kanten zijn boom en struiksoorten waarbij de wortelen hoog boven het water uitsteken. We varen weg en zo lekker met de zon is het lekker genieten en natuurlijk opletten geblazen. Want ook hier kun je veel dieren spotten en tegenkomen. En dat doen we zeker…

In de tocht van twee uur lang zien we heel veel soorten, groottes en kleuren vogels, schildpadden, vleermuizen, grote koningshagedissen en als laatste een Amerikaanse krokodil. Daarbij zien we van heel dichtbij op de takken boven de mangrove enorm veel slingerende witte capucijnersapen. Ze komen enorm dichtbij en springen nog net niet op de boot. Fantastisch om ze te zo dichtbij te zien en te horen.

En dan rijden we naar Manuel Antonio, waar we de aankomende twee nachten zullen slapen. De rit duurt nog een half uur en rond 18:00 uur komen we aan bij het hotel. Tenminste dat dachten we, maar niemand kent het Two Oceans Resort. Ook ligt alles weer op heuvels en rijd je stijle hellingen op richting de hotels. Als we het navragen is het Two Oceans Resort overgenomen en heet het nu Blue Mirador. Als we daar eenmaal zijn horen we dat het hotel helemaal vol zit en dat we zijn overgeboekt naar een hotel ernaast wat ook van hun is. Dat is een veel luxer hotel en we hebben een upgrade gekregen qua kamer. We rijden naar het Shana by the Beach en als we helemaal ingecheckt zijn en we met een golfkarretje naar onze kamer worden gebracht en de deur openen, zien we een enorm grote kamer twee grote bedden, een badkamer met enorme stortdouche en mooi uitzicht. Hier kunnen we wel genieten de aankomende twee nachten.

We gaan dan wat eten in het restaurant bij het hotel, want als we helemaal uitgepakt zijn is het al 20:00 uur. We eten beide een verse visburger en door de hitte meerdere drankjes. Met onze buiken weer vol gaan we terug naar de kamer, bereiden we de dag van morgen even voor en schrijf ik dit stukje nog even en dan gaan we na het douchen lekker op bed liggen. Het was weer een mooie en lange dag en we hebben we veel gedaan en gezien waaronder weer zoveel verschillende dieren en dat gaat morgen hopelijk verder in het Manuel Antonio National Park waar we al om 08:00 uur moeten zijn. Maar eerst weer lekker slapen zonder dat ons huisje de lucht invliegt door de wind, het is hier heerlijk rustig. Tot morgen wonderlijke wereld en dieren!

Veel liefs van ons!