Fietsen en per trein aangekomen in Beijing

We blijven druk in de weer hier in China. De tijd gaat nu dringen.....

3 juni 2014

Rond achten zijn we echt wakker. Het normale leven hier in Xi'an is weer begonnen, nadat iedereen gisteren een vrije dag had. We merken gelijk dat er een bouwplaats naast ons hotel ligt, waar ze al vroeg aan het slopen waren. Vandaag worden we pas om 11.00 uur opgehaald door Cathy, dus kunnen we weer rustig aan doen. Ook pakken we alvast wat extra rust omdat we vannacht in een trein moeten slapen. Na het douchen ontbijten we lekker en na alles weer ingepakt te hebben gaan we alvast naar beneden. Gisteren konden we de verslagen niet plaatsen omdat het internet in dit hotel zwaar $#%#+{> is. In het andere hotel was het trouwens al niet anders. Zelfs hoog in de bergen in Pingan hadden we betere WiFi. Met een beetje mazzel lukt het nu wel, alleen de foto's moeten we later doen. Iets voor elven stapt Cathy het hotel binnen en in een paar minuten is al onze bagage ingeladen en zijn we ready to go. De eerste stop van vandaag is het National Historic Museum of Xi'an waar we rond half twaalf aankomen. Vooraf voorspeld Cathy dat we hier ongeveer anderhalf tot twee uur nodig hebben, maar wij zijn na 45 minuten er al doorheen... Stelletje cultuur barbaren dat we zijn hihi. In het museum zie je allemaal voorwerpen van de prehistori tot nu. Zo zie je hoe ze vroeger kookten, jaagden etc. Sommige dingen hebben gewoon niet echt onze interesse, vandaar dat we er snel doorheen zijn, maar het is wel een mooi en in meerdere tijdperken ingedeeld museum. We zoeken de auto op en dan rijden we richting de Groteganspagode. Je hebt in Xi'an de grote en kleine Ganspagode, wij bezoeken de grote. Het weer is goed opgeklaard, nadat de ochtend heel bewolkt en winderig was. Een pagode stamt uit India en werd door een monnik naar China gehaald. Hij liet deze pagode ook bouwen en voor het Boedhisme. Zo vind je er veel Boedha's en is de pagode zelf nog steeds in gebruik als tempel. Wij bezoeken alleen de buitenkant van de tempel, omdat je alleen naar binnen mag als je zelf Boedhist bent. Het is een mooi complex in het midden van de stad en binnen de muren is het net of je niet in de stad bent, zo rustig. Het is ongeveer 13.00 uur en tijd voor een lunch. Cathy wil naar KFC dus spreken we later af op het plein. Wij gaan lunchen (nou ja lunchen...) bij Dunkin Donuts. Allebei nemen we twee heerlijke donuts met wat drinken en stiekem nemen we samen nog een donut als ze op zijn. Het is geen echte lunch maar we hadden er gewoon trek in. Ook is hier de WiFi goed, dus plaatsen we ook gelijk nog even wat foto's bij ons verslag van twee dagen Xi'an. Na deze gezonde break zoeken we Cathy op die ook klaar is. We gaan nu naar de stadsmuur van Xi'an, die we als extra excursie hebben geboekt. We gaan de 13,7 km lange muur op om hem te gaan befietsen, we moeten toch die donuts weer verbranden...;-). De zon schijnt nu weer vol en dat merken we goed. We betalen de toegangsprijs om de muur op te mogen en huren dan twee mountain bikes. Het uitzicht op de stad is mooi vanaf de muur. Het fietsen is net even lastiger, daar de weg niet heel strak is en heel veel hobbels heeft. Ook de zon speelt ons op de helft parten. Het is echt bloedheet en dan ook nog fietsen... Bestaan ze nog gekker dan deze twee toeristen uit Almere? We genieten er wel degelijk van en zo rustig fietsend besef je ook gelijk weer hoe mooi het is wat we allemaal doen tijdens deze reis. Ook is het goed om ons moe te maken zodat we goed kunnen slapen in de trein vannacht (hopelijk). Na een uur en drie kwartier bereiken we het startpunt weer en zit de bijna 14 km erop. Bezweet, verbrand en helemaal op leveren we de fietsen in en lopen de stadsmuur weer af. We frissen ons even op, doen nieuwe shirts aan en dan is het programma in Xi'an ten einde. We worden naar het oude treinstation gebracht en aldaar aangekomen is het een mierenhoop van mensen, die allemaal voordringen en druk doen. Als ik zo elke dag naar mijn werk met de trein zou moeten, ging ik niet. Zo erg is de NS dus nog niet... We kopen eerst wat eten en gaan dan door alle controle posten. Ze zijn extra zwaar omdat vorige week nog veel mensen omkwamen bij aanslagen bij een treinstation in China. De laatste maanden is het zowiezo veel raak in China door een bepaalde groepering in het land. Het idee is best eng, maar dan kun je nergens meer komen is ons motto dan maar. Om het station in te komen is echt een enorme beproeving en eigenlijk gekkenwerk. De mensen zijn hier al niet echt behulpzaam en vooral op zichzelf zijn we na anderhalve week toch wel achter, maar zo met twee koffers en twee tassen werken ze je alleen maar tegen. Al heb je natuurlijk altijd uitzonderingen. We blijven maar netjes. We zijn echt veeeeel te vroeg. Onze trein vertrekt pas om 19.55 uur en het is nu pas 16.50 uur. Cathy kan hier ook niets aandoen, maar dan hadden we liever wat langer in de stad gebleven. We moeten voordat we het perron opmogen dus nog 2,5 uur wachten. Gelukkig kunnen we dat wel doen in een afgesloten ruimte omdat we eerste klas reizen. We eten alvast ons avondeten op en wachten tot we aan de beurt zijn om naar de trein te gaan. Het is een komen en gaan van mensen als je zo zit te wachten, en wat iedereen al niet aan eten meeneemt... Niet normaal... Alsof er een horrorwinter komt. We hebben ook al veel openbare toiletten gehad, maar deze op het station slaat alles. We zullen de details achterwege laten, maar het is echt vies. Rond half acht mogen we naar het perron. Op perron 1 staat trein Z20 voor ons te wachten. Met heel veel andere mensen en andere toeristen lopen we naar de trein. Onze wagon is nummer 1 en we hebben bedden 31 en 32 in couchette 8. We stappen de wagon in en al veel mensen hebben zich geinstalleerd in hun hokken (ze noemen het couchette maar het is gewoon een hok) van maximaal twee bij drie. Aangekomen bij ons hok zitten er al drie chinezen aan de andere kant. Een couchette voor 4 is ingedeeld met twee beneden bedden en twee bovenbedden. Alleen al de blik in het hok maakt je niet heel vrolijk, helemaal niet als je bedenkt dat je hier 11 uur lang in moet verblijven, maar wij wilden dit echt meemaken tijdens deze reis. De drie chinezen zijn een jongen, een oma en haar kleinkind, die een beetje engels kan. Na elkaar gedag te hebben gezegd en de namen te hebben uitgewisseld begint de trein geheel volgens dienstregeling te rijden. We installeren ons op onze bedden (de koffers passen maar net in de kleine ruimte) en we gaan rustig zitten en wat lezen. Om 22.00 uur gaat het licht uit en dan begint het slaapgedeelte van de reis. We lezen allebei nog wat en rond elven zeggen we elkaar en de andere in het hok welterusten.... Ik denk dat het een lange nacht gaat worden....

4 juni 2014

Kdeng, kdeng, schud, schud... Het slapen is heel moeilijk gegaan vannacht. De jongen op het bovenbed tegenover mij haalt vaak z'n neus op en heeft tot laat op zijn laptop lopen tikken met zacht gepraat, waarschijnlijk met een chat of zo. Het lieve meisje heeft heerlijk geslapen, maar oma die tegenover Mart ligt snurkt. Nou waren we het snurken van onze moeders al een beetje gewend tijdens de vakantie in Turkije, wat al aardig hard ging. Deze chinese dame snurkt zoals de mannen hier hun neus ophalen voordat ze spugen zoals eerder vermeld. Maar ach, zij heeft tenminste lekker geslapen. Rond half zes zijn de meeste mensen ook wakker en begint het verschonen. De toilet (1 per wagon) rook al na twee uur niet echt fris meer, maar na een hele nacht... Misschien is het omdat we zelf gewoon heel erg op onze hygiene zijn, maar het is wel een omschakeling. Al met al was deze nacht een enorme belevenis en waarschijnlijk (en hopelijk) een once in a lifetime experience. Een ervaring was het zeker! Om kwart over zeven in de ochtend stop de trein met piepende wielen en zijn we aangekomen op station Beijingxi. Onze gids had ons al laten weten bij uitgang North 2 te staan. We herkennen onze namen weer op een blaadje en maken kennis met weer een dame als gids, Sandy! Hey, dat is tenminste vertrouwd... Waar kennen we die naam toch van haha. We zoeken samen met Sandy de auto op en de man die uitstapt is enorm groot en kan zo ontsnapt zijn als bad guy in een film. Hij noemt zich ook Mister Wong. Hij blijkt erg aardig en we zetten koers naar het hotel. Sandy vraagt of we meteen verder kunnen met het programma, omdat de kamer nog niet klaar is in het hotel. Het antwoord van ons is duidelijk, NEE! We voelen ons echt niet fris en willen eerst een goede douche en ontbijten. Eenmaal in het hotel regelt ze dat we meteen kunnen ontbijten en na het ontbijt kunnen we naar onze kamer. We hebben trouwens op de weg hiernaartoe al goed de drukte van Beijing gemerkt. Meer dan 20 miljoen mensen leven in deze stad met meer dan 6 miljoen auto's. In Amsterdam hebben wij 1 ring om de stad als snelweg, hier hebben ze er 5! We zoeken de kamer op, douchen ons vieze gevoel weg en trekken heerlijk nieuwe kleding aan en zijn dan weer ready to go. Sandy staat ons om 09.30 uur alweer op te wachten en we zetten koers naar het plein van de hemelse vrede, het Tian'an Menplein. Zoals al goed opgemerkt door Halonsel bij de reacties, is het vandaag precies 25 jaar geleden dat hier de afschuwelijke studentenprotesten van 1989 waren. Onze gids Sandy wist dit trouwens niet, en we vragen nog of er niets speciaals is vandaag daar, omdat we ook het schema anders kunnen indelen, maar nee dat hoefde niet. Aangekomen bij het plein, is het een grote chaos. De regering heeft speciaal voor deze dag enorme beveiliging en security checks ingesteld, wat heel lange wachtrijen opleverd. Sandy verteld dat dit normaal helemaal niet zo is. We gaan in de rij staan en na een uur zijn we niet heel veel verder. Hop uit de trein, hop naar het hotel, snel omkleden en dan nu alweer een uur in de hete zon wachten voor een security check... Bikkels! Ook staan we hutje, mutje met veel mensen die allemaal duwen of hun ellebogen gebruiken, het lijkt wel of we naar Ajax-Feyenoord gaan. We hoeven hier alleen een plein te bezichtigen... Gekkenwerk. Ook is Sandy door al het geduw 25 meter achter ons, gebruiken wij toch beter de ellebogen dan haar hahaha. Na anderhalf uur zijn we bijna aan de beurt, totdat een politieman iedereen vraagt hun paspoort alvast vast te houden. Ook dit is niet normaal volgens Sandy. We zien hier heel veel agenten met enorme geweren, veel militairen. Op het plein zijn ook geen journalisten welkom vandaag. Mart maakt een filmpje en wordt gelijk op zijn schouder getikt door een agent. Wat een bedoening. Gelukkig hebben wij altijd een kopie bij ons, maar dat is vandaag niet genoeg. We mogen alleen het plein op met een echt paspoort. Sandy probeert nog in het chinees van alles, maar it ain't gonna happen... We moeten de rij uit. Sandy zegt dit ook niet geweten te hebben en geeft ons nog een beetje de schuld door te zeggen dat we een paspoort bij ons moeten hebben. We zeggen op een duidelijke manier dat wij hier al helemaal niets aan kunnen doen, en dat haar buro dit toch had moeten weten. Na snel handelen besluiten we dan maar vandaag naar het zomerpaleis te gaan, wat op ongeveer een half uur rijden van de stad is. Het is nu twaalf uur en om eerst naar het hotel te gaan, paspoorten te halen en dan weer een anderhalf uur in een rij te staan hebben we geen zin in. Vrijdag gaan we nu naar het plein van de hemelse vrede en de verboden stad, die voor vandaag op het schema stonden. We switchen dus vrijdag met vandaag, al moeten we dat morgen even nog bekijken, want voor vrijdag is er regen voorspeld. Rond half 1 komen we aan bij het zomerpaleis. Dit is een uitgestrekt terrein, met meerdere paleizen waar de keizer in de zomermaanden verbleef als hij niet in het paleis in de verboden stad was. We lopen in het mooie weer met Sandy langs alle bezienswaardigheden, en het is er mooi en rustig. Zo zie je er een marmeren boot, een heuvel met meerdere mooie religieuze gebouwen en veel mooie tuinen en binnenplaatsen. Ook maken we een tochtje met een echte drakenboot over het grote meer van het zomerpaleis. Na twee uurtjes het hele terrein te hebben bekeken gaan we weer richting de auto. We krijgen nu een tour op een riksja door de hutongs van Beijing. Hutongs (smalle steegjes) laten nog het oude Beijing zien. Al zittend achterop de riksja krijgen we een aardig beeld van deze oude wijk en zijn oude steegjes. Ook krijgen we een kijkje in een huis met hun typische binnenplaatsen. De hutongs geven zeker het bijzondere gevoel van het oude Beijing en China weer. Na een half uur stopt de tour en zit het (geswitchte) programma van vandaag erop. We halen nog een versnapering bij Starbucks, die trouwens hier in een prachtig chinees pand zit en ook geen Starbucks letters in het wit groen maar in chinese tekens, erg grappig om te zien. We worden rond vijven bij het hotel afgezet. We zeggen Sandy en de chauffeur gedag die we morgen weer zien. Na gisteren, de slechte nacht in de trein en vandaag de hele dag op pad zijn we geradbraakt en even toen aan niets dan luieren op de hotelkamer, wat een 24 uur hebben wij beleefd. We eten vanavond ook in het hotel een heerlijke nasi goreng met alles erop en eraan en maken het niet laat. Morgen staat namelijk de attractie te wachten waarvoor we vooral naar China wilden, de chinese muur. Weer een spannend moment!

Zo is deze vakantie nu al weer gedenkwaardig en leuk en gelukkig hebben we nog 5 dagen te gaan.

Dikke kus,

Johan en Martin