Koffietour en Monteverde

Een lekker relaxte zondag waarbij we ons Spaans hebben opgehaald en daarna zijn we verder gegaan met de roadtrip door Costa Rica en zijn we nu in Monteverde. Geniet mee van onze afgelopen twee dagen.

Zondag 18 februari 2024

Vandaag is het ook voor ons een zondag waarbij we het een dagje lekker rustig aan kunnen doen. We worden rustig wakker en kijken rond 07:30 uur de eerste helft van Ajax en gaan dan ontbijten. Onze B[e-38]B eigenaren staan samen in de keuken en maken een pancake voor ons, toast, eieren, worstjes en natuurlijk koffie en thee en verse sap. We zitten buiten in de tuin te eten en de kolibries om ons heen zijn druk bezig met nectar drinken. Als we het lekkere ontbijt op hebben kijken we nog het laatste gedeelte van Ajax, maar dat hadden we beter niet kunnen doen. Gelukkig zitten we ver weg en gaat onze fantastische vakantie weer verder.

Zoals gezegd maken wij er ook een echte zondag van en dat betekent dat we de ochtend heel rustig aan doen. We gaan even lekker in de hangmatten liggen, lezen allebei wat en lopen even naar de grote vijver die achter het huis ligt met daarbij ook een kleine rivier waar je langs kunt lopen. Rond 11:30 uur lopen we even naar een kleine supermarkt en halen wat te eten en een ijsje voor onderweg. We gaan namelijk vandaag naar de Juan Jarquin Coffee plantage voor een tour om te zien hoe koffie gemaakt wordt. Costa Rica is namelijk misschien wel het bekendste land dat koffie produceert en we zijn beide benieuwd hoe de productie gaat.

Het is slechts een klein kwartiertje rijden als we in het zonnetje aankomen bij Juan Jarquin Coffee Plantage. We zijn de enige bezoekers en dat komt omdat deze plantage niet zo heel bekend is. We hebben deze gevonden via een tip op een forum. Als we uitstappen komt de eigenaar ons al toegelopen en hij spreekt enkel Spaans. Even twijfelen we omdat de tour ook in het Spaans is, maar we willen het heel graag zien en dus gaan we ervoor. Eigenlijk kunnen we achteraf zeggen dat we bijna alles hebben kunnen volgen en we zelf ook best nog wat dingen kunnen zeggen in het Spaans.

We starten de privé tour met de kennismaking met de man (Juan), z’n vrouw Maria en de vader van de man die dit ooit heeft opgestart, Juan senior. Daarna lopen we naar de plantage waarbij we de planten zien die de koffie bonen produceren. Je ziet eerst de jonge planten en daarna steeds oudere planten (maximaal 2 meter) met alle koffie bessen erin. Het zijn een gekleurde soort van bessen en als je die opent, zie je dus twee koffie bonen die aan elkaar zitten en die zijn wit een een beetje glibberig. Als ze de koffiebonen met de hand gaan plukken doen ze dat met een rieten mand die ze vullen met de bessen. Daarna worden de bessen gedroogd. Daarna worden de gedroogde bessen op deze plantage met de hand gestampt waardoor er enkel gedroogde koffie bonen overblijven. Met het stampen halen ze de gedroogde vel eraf en blijft de droge koffieboon over. Hierna worden de koffiebonen gebrand in een pan op een vuur van hout en zo is dan eindelijk de koffieboon klaar.

Als we dat allemaal gezien hebben hoe dat gaat, mogen we ook zelf koffie gaan maken met vers gebrande bonen. Dat malen word met de hand gedaan door de bonen in een koffiemolen te doen en dan hard draaien. Zo maalt Mart verse bonen en daar zet Maria dan een vers potje koffie van. Dat gebeurt trouwens in een origineel soort koffiezakje die ze hier in Costa Rica gebruiken. En dan is het tijd om te proeven met ook wat lekkers erbij. Ze hebben hier namelijk ook cacao bomen en ze produceren hier dus ook zelf chocola en we krijgen een heerlijk stuk pure chocola erbij. Maar terug naar de koffie. Mart vind het een zalig bakkie en ik ook…. Horen jullie dat goed? Ik heb ook gewoon (uit respect) een kopje zwarte koffie gedronken en ik moet zeggen het was niet vies…

Mart neemt nog een tweede bakkie, als de man zegt dat we mee moeten lopen. Hij loopt ons voor over de plantage naar een gebied met bomen achter de plantage en daar zien we een luiaard in de bomen die wakker is en op z’n kop in de bomen hangt. Zo mooi! Dit was de reden dat we naar Costa Rica kwamen. Om de luiaard zo te zien en bij het teruglopen ziet de man in een veel lagere boom een heel jonge luiaard die ook wakker is. En nu is onze missie echt geslaagd. De kleine luiaard is zo dichtbij en we zien echt alles zo goed. Hoe hij zich langzaam beweegt, hoe de ogen open en weer dicht gaan…. Kippenvel en echt genieten. Daarna lopen we met Juan terug en vragen ze of we nog een kopje koffie willen, maar die slaan we af. We nemen afscheid van de mensen en rijden even later de plantage af. Wat een leuke ervaring op een kleine plantage met een echte Costa Ricaanse boer waar niet veel toeristen komen. Ze vertelden ook dat ze brouwen voor de mensen hier en niet voor de export. En onze Spaans is ook weer opgevijzeld en we hebben gewoon onverwachts nog luiaards gezien ook….

Hierna rijden we naar een gedeelte van de Rio (rivier) Celeste waar je gewoon wel in het water mag. In het National Park van gisteren was dat namelijk niet toegestaan. We parkeren de auto langs de weg en gaan dan via een zijkant van de weg naar beneden naar de rivier. Het water is prachtig blauw en meerdere mensen zwemmen in het water. Wij gaan enkel op de rotsen zitten met onze voeten in het water en genieten van het geluid van het water en kijkend naar de mensen. Het is echt net vakantie….

Als we daarna naar de B[e-38]B rijden en ons hebben opgefrist gaan we lekker een hapje eten bij Restaurant Tapirus. Mart neem een Pork Rib en ik een pizza en tijdens het eten hebben we het over hoe snel de vakantie gaat, hoe gaaf we het hier vinden en over wat we nog allemaal gaan doen. Rond 19:30 uur rijden we terug naar de kamer en schrijf ik even de dag van me af en kijken we daarna nog even wat tv en lezen we de dag van morgen even door en gaan dan niet te laat slapen. Morgen verlaten we deze mooie plek alweer en gaat de reis door naar Monteverde. Maar eerst lekker slapen en dromen over de luiaard, die we vandaag van zo dichtbij hebben gezien. Wow!

Maandag 19 februari 2024

Vandaag gaan we de omgeving van het mooie Rio Celeste verlaten en gaan we richting Monteverde, maar eerst gaan we lekker ontbijten. We willen rond 08:00 uur gaan rijden en dus gaan we om 07:00 uur ontbijten nadat we ons hebben gedoucht. Het eten is net als gisteren, alleen nemen we nu geen worstjes omdat we die niet zo lekker vonden. Als we uitgegeten zijn en de auto hebben ingepakt met de koffers en de rest van de bagage, nemen we afscheid van de lieve José en Katia en rijden we weg. De rit naar Monteverde duurt ongeveer 2 uur en 40 minuten.

Als we wegrijden is het grijs en miezert het, maar 20 kilometer verder en uit de bergen is het een strak blauwe lucht en zonnig. We maken nog een mooie foto van een regenboog over een dal en vervolgen dan de weg. De weg gaat eerst over de snelweg (Highway 1 van Costa Rica) en daarna moeten we nog 45 kilometer door de bergen. Het is een prachtige weg door de bergen met fantastische uitzichten. We stoppen een paar keer om foto’s te maken van de echt schitterende uitzichten. Elke bocht zeggen we oh en ah. Wel is het wegdek soms verschrikkelijk slecht en heel moeilijk te berijden. Als we dichterbij Monteverde komen wordt het bewolkter. In Monteverde gaan wij vandaag het Reserva Biologica Bosque Nuboso Monteverde bezoeken, korter gezegd het Monteverde Cloud Forest. We komen er rond 11:00 uur aan en je moet de auto een kilometer van het park parkeren en dan met een shuttle busje word je tot de ingang gebracht.

Monteverde betekent groene berg. Monteverde is trouwens 1 van de weinige plekken in Costa Rica waar nog echte Regenwoud is. Bij alle andere plaatsen is het regenwoud ooit gekapt geweest vanwege hout verkoop en later weer terug geplant, maar in Monteverde is het gewoon altijd Regenwoud geweest. Van alle bossen ter wereld is slechts 1% een nevelwoud en in Monteverde vindt je 1 van de mooiste nevelwouden en daar gaan wij er nu 1 van bezoeken.

In de nevelwouden van Monteverde hangt vrijwel altijd nevel tussen de bomen en is het nattig. De nevel ontstaat als warme lucht uit lager gelegen gebieden tegen de berghellingen botst en daardoor stijgt. Bij het stijgen condenseert het vocht in de lucht tot kleine druppeltjes: de Nevel. De twee bekendste nevelwouden in Monteverde zijn het Monteverde Cloud Forest en Santa Elena Cloud Forest. Wij bezoeken vandaag de eerstgenoemde.

Er zijn in het park verschillende trails die je kunt lopen en een aantal komen steeds bij elkaar waarbij je dan weer verder met de volgende trail kan. Zoals gezegd is er altijd nevel en nattigheid. We kopen de tickets en starten dan met de eerste trail. Deze is ongeveer 2,5 kilometer lang en gaat dwars door het regenwoud. Mart heeft gelukkig zijn hike schoenen aan, maar ik was vergeten mijn sportschoenen uit te doen en aan het eind zijn ze bruin en zwart haha.

Tijdens het lopen hoor je veel vogels en het doel in Monteverde is het spotten van de bekendste en misschien wel mooiste vogel in Costa Rica, de Quetzal. Dit is de heilige en mythische vogel van onder andere de Maya’s en de Azteken. De Quetzal leeft vooral in Monteverde en San Gerardo de Dota welke we ook nog bezoeken, dus meerdere kansen, want heel makkelijk spot je de vogel niet.

We lopen door het mooie woud met echt veel verschillende bomen vol met mos. Op een gegeven moment lopen we over een enorm grote ijzeren hangbrug. We vinden het echt een mooi park en het is niet te warm en door de nevel lekker fris en met de wind erbij voel je steeds nattigheid van de nevel. Op het eind punt heb je een mooi uitzichtpunt maar door de mist zien we daar niet veel van. Hierna lopen we terug en via nog een paar trails die steeds andere namen hebben zien we bijna het hele woud. Na bijna 2,5 uur lopen en wel veel vogelgeluiden te horen maar weinig vogels zien, staan er op een bepaald punt in het woud opeens wel twintig mensen naar boven te kijken en foto’s te maken. Het is een heel drukbezocht park, maar tijdens het lopen zie je bijna helemaal geen mensen, totdat we dus heel veel mensen zien stil staan. Als we aankomen en ook omhoog kijken zien we gewoon de Quetzal!

Nou zullen velen van jullie denken, nou nou het is maar een vogel… Maar als je in Costa Rica bent hoop je de Quetzal natuurlijk wel te zien en daar moet je ook een beetje geluk bij hebben… en dat hebben we want het blijkt een koppeltje te zijn. Een mannetje en een vrouwtje. We bekijken de prachtig groen, rode vogel met enorm lange veren aan het eind en maken er ook een paar mooie foto’s van als ze een paar minuten later samen wegvliegen, verder het regenwoud in en weg zijn ze. Zoals gezegd vinden wij het spotten van wild het leukste en vogels zijn misschien wel het moeilijkst te spotten. Hadden wij even mazzel dat iedereen stil stond…. De Quetzal kunnen we van ons lijstje afvinken. Het is daarna rond 15:15 uur als we via een laatste trail de uitgang opzoeken en bij het Colibri Café lekker een kop koffie en kop thee gaan drinken met een lekker stuk Passion Fruit cake. Nagenietend van het zien van de Quetzal drinken en eten we het op en gaan we daarna terug naar de auto en rijden we naar Hotel Don Taco waar we twee nachten zullen verblijven.

We checken in en lopen dan naar ons huisje. Alle huisjes liggen op een berg met uitzicht op Monteverde. Die van ons ook en er zit ook een schommel in onze soort van veranda waarop je zittend over de bergen van Monteverde kan uitkijken. We rusten even uit en gaan dan rond 17:00 uur lopend naar beneden naar het stadje. Hier zijn veel souvenierwinkels en restaurants. We winkelen wat en gaan uiteindelijk eten bij The Tree House, een restaurant die gebouwd is om een grote boom heen. Het is happy hour dus als je 1 drankje besteld krijg je er meteen 2. Mart eet een lekkere grote burger en ik eet taco’s. Na het eten lopen we in het donker nog even door het stadje en daarna lopen we de berg weer op naar ons huisje waarmee we gelijk onze kuiten trainen. Eenmaal boven en binnen drinken we nog wat, douchen ons schoon en gaan nog een film kijken op tv en dan lekker slapen. De wind raast goed langs ons huisje temidden op een berg dus slapen zal zeker wel gaan. Op naar morgen, op naar dag 2 in Monteverde. Slaap lekker!