Litchfield NP, Alice Springs and Uluru (Ayers Rock

Hey lieve volgers van ons!

Helaas hadden we weer even geen internet dus weer drie volle dagen om te lezen wat we allemaal weer gezien en beleefd hebben. De dagen vliegen voorbij en ook zijn we flink kilometers aan het maken in dit immense land! Wat een afstanden. Veel plezier met het lezen van onze belevenissen van de afgelopen drie dagen.

Maandag 12 september 2016

Wat hebben we allebei eindelijk heerlijk geslapen als we om zeven uur worden gewekt door de wekker. Komt vast door de heerlijke dag van gisteren. Eerst kijken we wat onze club Ajax heeft gedaan en gelukkig hebben ze 1-0 gewonnen! We doen het rustig aan en na ons opgefrist te hebben checken we uit en rijden we om 08.00 weg om eerst een ontbijtje te scoren. Het is maandagochtend en best druk op de weg. We stoppen bij een supermarkt, kopen wat eten voor de hele dag en kopen ook keelpastilles voor Mart. De verkoudheid door de vlucht van Singapore Airlines heeft doorgezet en alle airco's werken natuurlijk ook niet mee. We eten een lekker broodje ham en gaan dan op weg naar Litchfield National Park. Dit park ligt op een uur rijden van Darwin. Rond half tien komen we bij de ingang aan. Het park staat vooral bekend om zijn mooie watervallen. We beginnen met het bekijken van de Termite Pounds. Een heel veld met allemaal magneet termietenheuvels. De dieren worden zo genoemd omdat hun heuvels naar het noorden wijzen en de kleinste kant naar de zon. Het hele park staat er trouwens vol mee, maar ook op de weg naar Kakadu hebben we er meerdere gezien. Sommige zijn wel drie meter hoog. Natuurlijk zijn onze nieuwe vrienden Mr. And Mrs. Fly ook weer aanwezig. We rijden weer verder het park in en komen dan aan bij de eerste waterval, Florence Falls. Vanaf een hoog uitkijkpunt heb je een prachtig uitzicht op deze waterval. Ook kun je met 135 treden helemaal naar beneden om in het meertje waar de waterval in stort te kunnen zwemmen. Meerdere mensen doen dit ook, maar wij laten deze zwempartij aan ons voorbij gaan en blijven nog even kijken naar al het water wat naar beneden valt en zoeken dan de auto weer op. Op weg naar de Buley Rockhole. Deze liggen dichtbij Florence Falls. Het zijn allemaal meertjes in een berg, zo genoemde Rockpools. Ook loopt het water van de ene pool naar de andere. Het ligt er prachtig bij tussen allemaal tropische planten en in een dal. En hup, we gaan na dit bekeken te hebben en lekker erdoorheen gelopen te hebben weer verder naar de Tollmer Falls. Helaas is de makkelijke route van 800 meter gesloten en kun je wel een trail lopen van 1,2 km, maar die is erg moeilijk over allemaal rotsen en veel hoogteverschillen. Mart kan deze helaas niet lopen door z'n knie, maar vind het natuurlijk geen probleem dat ik hem wel doe. Het is trouwens vandaag licht bewolkt, maar wel warm. Ik loop de trail heen en hij is erg pittig door z'n vele rotsen en moeilijk begaanbare looppad, en dat op slippers haha. Eenmaal bij het uitkijkpunt zie ik een mooie lange en hoge, rechte waterval. Ook schijnen er beneden in de grot vleermuizen te leven maar die laten zich niet zien natuurlijk. Ik sta trouwens helemaal alleen op het uitkijkpunt. Niemand doet de trail kennelijk. Als ik weer terug loop kom ik wel een aantal mensen tegen die ook op weg zijn naar de waterval. Ik kom na ongeveer 45 minuten weer bij Mart en hierna starten we de auto en rijden we naar de Wangi Falls. Hier zit ook een restaurantje bij en we gaan eerst lunchen. Met nieuwe energie lopen we naar de Wangi Falls. Het is bij deze waterval erg druk, vanwege het grote meer wat erbij ligt. Mensen gaan hier allemaal naartoe om te zwemmen en in het park wat erbij ligt, vind je allemaal picknicktafels. Voor de mensen hier is dit dus een soort zwembad, maar dan wel een prachtige natuurlijke. De twee watervallen zijn hoog en de rots erg breed. Moeilijk om een waterval uit beelden met woorden, maar Google het anders eens. We blijven op een bankje even rustig naar de Fall kijken en naar veel mensen die vanaf de rotsen naar beneden springen in het water. Wij houden het weer lekker bij met onze benen in het water zittend te kijken. De Wangi Falls liggen vanaf de ingang 60 km verder. Nu kunnen we via dezelfde weg terug of via de noordelijke weg die leidt naar Berry Springs die we ook willen bezoeken. We kiezen voor de laatste, al gaat die ook 30 kilometer over een onverharde wegen. We bekijken eerst nog even de Tin Mijn die ook in Litchfield ligt. Deze niet meer werkende mijn ligt er verlaten bij, maar alles wat ze gebruikten is er te zien. We rijden Litchfield NP met de onverharde weg uit en vonden het een erg mooi park. Veel mooie natuur en prachtige watervallen. Het is inmiddels 14.00 uur en we zetten koers naar Berry Springs. Zoals gezegd is een deel van de weg over een onverharde weg. Het is een oranje gravelweg en de auto trilt aan alle kanten. Ook gaat de onverharde weg over meerdere heuvels. We are Off Road Down Under! Aan het eind van de weg hebben we opeens een oranje wagen... Gelukkig gaat de overig 50 kilometer over een normale weg en een uur later komen we aan bij Berry Springs Nature Park. We zullen het meteen zeggen, dit is fantastisch! Het park is niet zo heel bekend en niet druk bezocht, maar dat is onterecht. Er is een prachtige kleine waterval en mooie natuurlijke meertjes met daarom heen palmbomen, varens en andere tropische planten. Zo Idylisch! Ook is er een Main Pool en een Lower Pool die allebei mooi zijn en het lichtgroen/blauwe water en de zon door de vele groene bomen maakt het schitterend. We komen ook twee Nederlanders tegen die een jaar in Australië blijven en nu drie maanden onderweg zijn. Na een gezellig gesprek halen we wat te drinken en blijven nog even in dit park. We hadden er allebei echt een heerlijk gevoel en vonden het zoals gezegd Prachtig! Rond vijven zoeken we de auto op en rijden we terug naar Darwin, waar we wat willen eten alvorens we naar ons hotel bij het vliegveld gaan. Op maandag is er veel gesloten en de restaurantjes bij Fannie Bay/Cullen Bay die we op de eerste avond al bezochten zijn ook dicht en dus eten we een sandwich. We slapen bij het vliegveld omdat we morgenochtend al om 07.10 uur Darwin verlaten en vliegen naar Alice Springs. We checken in bij Mercure Hotel en leveren daarna de auto in op het vliegveld tegenover het hotel. Mart vind bij het instappen gewoon een briefje van 20 dollar. Lucky! We hebben op dit moment al 1063 km gereden. We lopen terug naar het hotel en pakken de koffers weer opnieuw in om na het douchen op bed nog tv te kijken. Rond 22.00 uur gaan we slapen, want om 04.30 gaat de wekker. Darwin was echt super leuk en de Nationale parken Kakadu en Litchfield prachtig. Ons eerste deel van de reis is zeer geslaagd en nu op naar deel twee. The Red Centre, met Alice Springs, de grote rode Ayers Rock en Kings Canyon. Nu eerst lekker slapen en nagenieten van onze eerste dagen in Australië!

Dinsdag 13 september 2016

Vakantie hebben en dan de wekker om 04.30 uur. Ik hoor m'n moeder al zeggen 'jullie zijn niet goed bij jullie hoofd'. Na het douchen pakken we alles in en zoeken we de lobby van het hotel op voor een lift naar het vliegveld. Binnen 4 minuten zijn we er al en binnen weer 5 minuten zijn onze kofferlabels geprint en zijn we ingecheckt voor de vlucht naar Alice Springs, wat zuidelijker ligt in Northern Terrotory. Het ligt zo'n 1600 kilometer van Darwin dus een vlucht is beter dan zelf rijden. We halen een ontbijtje en rond 06.50 uur mogen we boarden. We vliegen met Qantas en het vliegtuig zit met maar twintig mensen nog niet eens 1/10 vol. Precies op tijd stijgen we op en krijgen we ook nog een ontbijt aan boord en dat voor maar twee uur vliegen... Zo kan het ook Nederlandse Luchtvaartmaatschappijen... Om 09.00 uur landden we op Alice Springs en was het in Darwin nog 30 graden in de ochtend... Het is hier 16 graden. Even kleine omslag. We halen de koffers op die binnen 5 minuten op de band liggen en gaan dan de huurauto ophalen bij Europcar. We krijgen precies dezelfde auto als de eerste, alleen wat donkerder grijs. Het is trouwens een Mitsubitsu en geen Toyota zoals eerder gezegd. We lopen naar de auto en in onze korte broeken en t-shirts is het meteen koud. We kleden ons om naar warmere kleding en starten dan de auto om Alice Springs en omgeving onveilig te maken. Aan de auto zijn we al gewend dus we kunnen meteen onderweg. Meteen buiten het vliegveld ligt de Welcome to Alice Springs sign waar we natuurlijk mee op de foto gaan. Het is licht bewolkt hier en als het zonnetje erdoor komt is het goed te doen. We gaan vandaag Alice Springs en omgeving verkennen en gaan beginnen met de West MacDonnel Ranges. Dit zijn overblijfselen van een oude bergketen die verspreid liggen over een weg van ongeveer 160 kilometer. Wij gaan vandaag vier van de zeven bezienswaardigheden langs deze weg bekijken. De meeste zijn Gorges (kloven). We moeten namelijk ook weer terug richting Alice Springs en verder en het vierde punt ligt op 120 kilometer ver en die moeten we dus heen en weer rijden, 240 kilometer. We beginnen met Simpsons Gap, nadat we zijn gestopt bij John Flynns Memorial Grave, ter nagedachtenis aan de oprichter van Royal Flying Doctors die ook hier Alice Springs is. Iedereen kent deze wel van de gelijknamige serie. Simpsons Gap is grote rode kloof. Je loopt ongeveer een kilometer naar het eindpunt, waar de rode kloof samenkomt in het water. De hoge rode rotsen zijn immens en als je er alleen naar kijkt wordt je draaierig van de hoogte. Het is een prachtige kloof en we blijven even kijken bij het eind of we nog Rockwallabies zien die hier leven, maar helaas. Na genoeg foto's lopen we terug naar de auto en gaan weer verder op pad richting Standley Chasm, welke 46 km verder ligt. Ook het rijden langs de Ranges is geen straf hoor. Mooie verre uitzichten op rode bergen, met veel groen eromheen. Standley Chasm is ook een kloof waar je een trail moet lopen door de kloof heen van 1,5 kilometer. Drie in totaal dus. Deze kloof is mooier dan de eerste (al was die ook prachtig). Deze gaat dwars door ongerepte natuur, maar gelukkig wel over een goed aangelegd pad. Eenmaal bij het einde is er een nauwe kloof ontstaan van de rode berg. Met het zonlicht erdoorheen is het waar oranje/rode explosie. We moesten wel even wachten op een rustig moment, want er was net een schoolbus met kinderen gearriveerd die overal op klommen. Stelletje cultuurbarbaren haha. Eenmaal helemaal alleen maken we prachtige foto's en hebben we het tijdens het terug lopen erover dat we blij zijn dat we dit kunnen doen, gezien Marts knie en wat hij ervoor heeft moeten doen. Hij loopt gewoon alle kloven mee, mijn Bikkel! Terug in de auto eten we wat fruit welke we onderweg hadden gehaald en na een pauze starten we de auto weer. Op naar Ellery Greek big Hole. Het is een grote 18 meter bron in Ellery Gorge, waar je ook in kunt zwemmen. Met deze temperaturen en door te weinig tijd laten we dit maar schieten. Het is er wel heel mooi. Het weer is echt zo veranderlijk. Dan weer lichte bewolking, dan weer zon en soms weer even bewolkt. Als je 5 minuten wacht is het steeds anders en zijn ook de kleuren van de rotsen steeds anders. Mooi om te zien. Het is inmiddels alweer 14.30 uur en tijd dus om terug te gaan richting Alice Springs, waar we met flink doorrijden een uur later aankomen nadat we nog 1 keer hebben gekeken bij Simpsons Gap. Ook op deze weg mag je gewoon 110 km p.u. rijden. In Alice Springs zoeken we Anzac Hill op. Vanaf Anzac Hill heb je een prachtig uitzicht op Alice Springs en op de MacDonnel Ranges. Het uitzicht is niet de enige reden dat we hem bezoeken. Op de heuvel staat een monument ter nagedachtenis aan alle gesneuvelde militairen en om aandacht te vragen voor alle oorlogen die er nu nog zijn. Je ziet ook allemaal plakkaten met de oorlogen die zijn geweest en nog bezig zijn. Altijd goed om hierbij stil te staan. Hierna is het vier uur en moeten we nog 220 kilometer rijden naar Erldunda. Dit dorp ligt precies op de weg en tussen Alice Springs en Uluru in. Uluru? Ja Uluru. Oftewel De aboriginals naam van Ayers Rock. Deze staat voor morgen op het programma en we willen alvast de helft van de hele weg vandaag afleggen. Het is 1 rechte weg langs alleen maar dezelfde uitzichten. Veel oranje/rode velden met ook veel groen. Tegen zessen bereiken we Erldunda Roadhouse, waar we vannacht zullen slapen. De temperatuur is al gezakt naar 10 graden en vannacht zal deze rond het vriespunt zijn. Van tropische temperaturen in een dag later naar de kou. En dat maakt reizen nou zo gaaf. Zoveel veranderingen in een dag en zoveel nieuwe dingen ontdekken en zien... We checken weer in en helaas werkt de WiFi niet. Dus vandaag geen verslag plaatsen voor onze volgers. Sorry, worden dus weer meerdere dagen tegelijk. In onze best ruime kamer zetten we gelijk de verwarming aan en gaan we eerst wat eten in het restaurant. We eten fish and chips en die gaan er best in na weer een mooie dag. Daarna tanken we de auto vol voor morgenochtend en zoeken we onze kamer op. Even rusten, lezen, tv kijken en schrijven. Op deze momenten pakken we de rust. Morgen gaan we dus naar Uluru, de rode grootste bekendste rots ter wereld en het symbool van Australië. Eerst onder onze extra deken kruipen en bijtanken met een goede nachtrust. See ya later!

Woensdag 14 september 2016

07.30 worden we wakker. Het is best koud geweest vannacht, onze extra deken kwam goed van pas. We zetten koffie en thee en gaan ons daarna opfrissen met de nadruk op fris. De badkamer heeft twee bovenraampjes zonder raam, maar met gaas waardoor het ijskoud is. Douchen op de Noordpool... We worden van de douche wel goed warm en wakker en nadat we alles hebben ingepakt en de auto weer hebben vol geladen vertrekken we naar het ontbijt. We kopen allebei een egg en bacon baguette en wat drinken. Met een volle buik starten we de auto voor de 250 kilometer richting Uluru, beter bekend als Ayers Rock. Uluru betekent precies hetzelfde en beide namen betekenen ontmoetingsplaats. Uluru is misschien wel het bekendste symbool van Australië en is een reusachtige monoliet. Het is een rode rots wat ongeveer in het midden van Australië ligt en daardoor ook wel het hart van het land wordt genoemd. Voor de lokale Aborigines, de Anangu, is Uluru een religieuze plaats. Na 100 kilometer te hebben gereden denken we al een glimp op te vangen van de rots, maar dit blijkt Mount Connor te zijn. Ook een grote rode berg, maar niet degene waar wij op weg naar zijn. De weg gaat eerst nog door plat landschap met opvallend veel groen doordat er veel regen is gevallen de laatste tijd, maar op een gegeven moment wordt het al wat heuveliger. Ook de radio heeft bijna geen ontvangst meer en er schalt af en toe een nummer met veel geruis uit de radio. Dan pas besef je, we are on a roadtrip... En dan op zo'n 60 kilometer van het Uluru-Kata Tjuta Nationaal Park, waar Uluru in ligt zien we de zo bekende rots opdoemen. Hij ziet er nu al groot uit. We komen om 11.15 uur aan bij het park, betalen de 25 dollar entree p.p. en stoppen bij de eerste stopplaats om Uluru eens goed te bekijken. Hij is echt groot. Uluru is 3,6 km lang, 2,4 km breed en 348 meter hoog en bestaat uit 1 stuk. We rijden verder en komen steeds dichterbij tot we op de uitkijkplaats komen dicht bij de rock. Hij is prachtig en zo met wat donkere wolken en de zon heeft ie ook wel wat onheilspellend over zich. We rijden eerst naar het cultureel centrum, waar je meer te weten komt over het ontstaan en de bewoners van dit gebied. We gebruiken hier ook gelijk een lunch als we dan rijden naar Kuniya. Dit is een deel van de rots waar je een trail kunt lopen om de rock heen en waar je uitkomt bij een waterhole in Uluru. De waterhole staat vol water (soms ook niet bij langdurige droogte) en de zon heeft alle wolken verdreven dus het ligt er prachtig bij. Daarna bekijken we nog wat rockart van het al eerder genoemde Ananguvolk. Na de mooie wandeling stappen we weer in de auto en gaan we op weg naar Kata Tjuta. Wat een namen allemaal he haha. Kata Tjuta of makkelijker gezegd de Olga's liggen 42 kilometer verder dan Uluru. Ooit was dit ook 1 grote monoliet, maar door erosie is hij afgesleten tot 36 rotsen met diepe kloven en valleien. De hoogste rots, Mount Olga steekt 546 meter de lucht in, dus ongeveer 200 meter groter dan Uluru. Tussen de Olga's kun je verschillende paden lopen en wij lopen de Walpa Gorge Walk. Het is nu strakblauwe lucht en best warm. Het wordt als snel duidelijk dat met moeilijkheidsgraad 3 qua rotsen die je moet lopen deze hike niets voor Mart zijn knie is en dus loop ik de 1,3 km heen en 1,3 km terug. Het is een mooie loop die je tussen twee Olga's doorvoert naar het einde waar je niet verder kan en waar een heel klein meertje is. Ook weer veel groen en zelfs bloemen die je allemaal ziet, maar die zie je ook langs de kant van de weg als je rijd. Dat schijnt vrij uniek te zijn voor de Red Centre. Normaal groeien er helemaal bijna geen bloemen. Na deze wandeling maken we nog wat foto's van vergezichten en dan verlaten we de Olga's weer. We gaan terug richting Uluru die er nu prachtig bij ligt met een strak blauwe lucht eromheen. Na een half uurtje en rond 16.00 uur stoppen we de auto weer op het uitkijkpunt en schieten een paar mooie foto's. 16.30 uur verlaten we het park en rijden we naar ons hotel, Dessert Gardens Hotel, wat maar op 5 minuten rijden van Ayers Rock ligt. We checken in en krijgen kamer 409. Een prachtige grote kamer met twee grote bedden en grote tv aan de wand. We zeiden het al, we houden van deze luxe. Veel tijd om te relaxen zit er niet in want om 18.45 uur gaat de zon onder en we gaan de zonsondergang op Uluru bekijken. Eenmaal op het uitkijkpunt komen we in gesprek met een ander Nederlands stel die ook op Road Trip zijn. Ook weer even leuk mee gekletst. De rock verandert van kleuren en gaat van oranje, naar rood en uiteindelijk als de zon onder is, is ie heel donker. Mooi om gezien te hebben. Met deze ervaring rijker gaan we in het donker terug naar onze kamer, en douchen om ons op te warmen. Ook hier is het koud In de avond/nacht. Dan gaan we wat eten in het bijhorende restaurant en na zo'n prachtige dag is dat een perfecte afsluiting. We zoeken na het eten de kamer weer op, ploffen op bed en kijken nog even tv en ik tik weer even op de iPad dit verslag. We liggen nu gewoon echt in het midden van Australië in het Red Centre. Toch niet voor te stellen eigenlijk he. Hierna gaan we slapen en hopelijk lekker dromen, maar op dit moment we are living in our dreams!

Morgen zullen we weer veel kilometers rijden richting Kings Canyon, om deze te bekijken en te bezoeken. Alles gaat volgens plan en ook goed. Tot snel vanuit een ander deel in Australia!

Vel liefs,
Johan en Martin