The Great Ocean Road!

Lieve allemaal,

Twee dagen alweer voorbij. Twee dagen over een mooie weg, The Great Ocean Road. Rij gezellig twee dagen mee, met het lezen van de volgende verslagen.

Maandag 19 september 2016

We worden allebei rond half acht wakker na weer een goede nacht geslapen te hebben. Konden we dit bed maar meenemen haha. Vandaag gaan we Melbourne verlaten en gaan we de Great Ocean Road rijden. Als we de luiken van de ramen opendoen is het licht bewolkt en de zon die schijnt. We douchen ons weer en dan gaan we naar beneden om uit te checken en de auto in te laden. Tegenover ons hotel zit een koffietentje waar we koffie/thee en twee puddingcroissants kopen en deze buiten op het terras opeten. Dit is even lekker wakker worden. Dan starten we de auto en stellen we de navigatie in op Torquay in het zuid-westen van de staat Victoria. Vanaf deze plaats begint de Great Ocean Road. De Great Ocean Road is 240 km lang en voert langs de zuidkust van Australië. In 1919 werd met de bouw van de weg begonnen door de soldaten die van de eerste wereldoorlog terug kwamen en deze kwam af in 1932. De weg is gewijd aan de slachtoffers van de oorlog en is het grootste oorlogsmonument voor slachtoffers uit de eerste wereldoorlog. Tot zover weer de geschiedenisles van vandaag. Over tot de orde van de dag. We verlaten Melbourne via een grote brug en zeggen gedag tegen de skyline die er mooi bij ligt. We komen rond tien uur aan in Torquay en dan kan de start over het begin van de 240 kilometer beginnen. Vandaag zullen we rijden tot aan Apollo Bay. Normaal is dit maar 90 kilometer, maar de laatste weken heeft het hier zo hard geregend dat een deel van de Road is afgesloten en wel tussen Lorne en Wye River. Een stukje van 10 kilometer, maar daardoor moeten we nu omrijden via Deans March en Forrest. Voor ons is dit eigenlijk niet omrijden omdat we sowieso wat dingen langs die weg wilden bekijken. Van Torquay komen we eerst in het plaatsje Airyes Inlet dat vooral bekend is om de Split Point Vuurtoren. We stappen uit en maken een kleine wandeling om de vuurtoren en maken wat foto's van de zee met allemaal kliffen zover je kunt kijken. Het is een beetje bewolkt, maar het zicht is wel heel goed. Hierna rijden we verder en kom je langs de Memorial Arch van de weg, waar je onderdoor rijd en waar veel info op borden staat over de weg. Het volgende stoppunt is Lorne met Teddy's Lookout vanwaar je een prachtig zicht hebt op de weg langs de oceaan. Weer even verder rijden en we stoppen bij de Erskine Falls. De weg leid naar boven toe en gaat dwars door het Cape Otway National Park wat helemaal loopt van Aiyers Inlet tot aan Glenaire. Het is echt net alsof we door het tropisch regenwoud rijden. Overal groene varens en grote hoge bomen. Hoe hoger we komen met de weg, hoe slechter het weer. Als we parkeren bij de waterval regent het zacht. We lopen eerst 100 meter met trappen naar beneden en zien een prachtig mooi lange waterval naar beneden donderen. Daarna lopen we weer 200 meter verder naar beneden en staan we onder aan de waterval. Dan lijkt ie nog heftiger. Hierna lopen we weer helemaal naar boven en zoeken we de auto op en gaan we eerst lunchen in Lorne. Vanuit Lorne kunnen we dus niet meteen naar Wye River en zullen dus voor een stukje van 20 minuten ongeveer een uur extra moeten rijden, maar dat is totaal geen straf hoor. De weg gaat dwars door Cape Otway NP. Bochtige wegen dwars door de groene natuur. Bij het plaatsje Forrest zien we een soort van egel over de weg lopen en dit blijkt een Stekelmierenneter te zijn. We stappen uit en fotograferen het grappige beestje met een lange snuit. We laten hem daarna lekker met rust als hij het gras weer inloopt. We vervolgen de weg tot aan Barramunga waar we de Stevensons Falls gaan bekijken. Een weg over harde aarde gaat echt dwars door het bos/regenwoud. Weer veel bochten en na elke bocht is het afwachten wat je ziet, totdat we bij de parkeerplaats komen. Vanaf hier is het 500 meter lopen naar de waterval. Je loopt langs een snelstromende beek met overal om je heen groene tropische planten en allemaal stenen en neer gevallen bomen in het water. Je hoort de waterval steeds harder en als we hem zien is hij prachtig. Echt waar! Het is 1 van de mooiste die we hebben gezien en dat komt natuurlijk door de omgeving. We staan er een tijdje stil van te genieten en er is ook niemand anders. Alleen wij, de vogels en de waterval. Na wat mooie foto's lopen we terug naar de auto. De zon is inmiddels goed doorgekomen en we rijden via prachtige berg uitzichten verder naar Skenes Creek om vandaar eigenlijk terug te rijden richting Lorne. Waarom? Omdat we naar Kennett River willen. Waarom? Omdat tijdens al het plannen van de laatste maanden we ook veel blogs en sites hebben afgespeurd naar speciale dingen langs de weg. En we denken dat Koala's in het wild spotten best (heel) speciaal is toch? We komen rond vieren aan bij het plaatsje Kennett River, waar het echt heel rustig is. Ik denk dat iedereen vanaf Skenes Creek gewoon verder de Ocean Road is gereden en niet terug is gegaan. We rijden het plaatsje in en bij het café van het plaatsje gaan we de Grey River Road op. Je gaat dan niet het plaatsje in, maar neemt een zijweg die leid langs een bos met allemaal Eucalyptus bomen. En wie kun je daar spotten? Juist, Mr. En Mrs. Koala. We zien eerst allemaal kakatoes en mooie rode papagaaien, als Mart opeens roept Koala! Ik zeg nog, Echt, echt? Maar het is echt waar. Hoog in de boom hangt er een prachtige koala te slapen, wat ze trouwens 20 uur per dag doen. Is dit niet ontzettend gaaf? Gewoon een koala in het wild... Dat is best even een kippenvel momentje hoor... We observeren hem rustig als we weer verder rijden. Een stuk verder spot Mart opeens een Wallabie/Kangaroo. Wat is dit en dit alles in Otway National Park. Ook deze bekijken we rustig en twee meter verder staat er nog 1. Lucky Wildlife Day is het vandaag. Te gek, te gaaf... We rijden verder de weg die naar boven gaat. Overal om je heen bomen, bomen en bomen. Dan ziet Mart hoog in de bomen en heel diep in het bos nog een koala zitten die beweegt. Deze is wakker en het late middag zonnetje schijnt op hem. Ik loop de heuvel van het bos even op om hem goed te filmen en te fotograferen. Wat een grote neus en grappige oren. Hij gaapt en kijkt me vol aan. Na een paar minuten laten we hem met rust en rijden we verder. Het is al kwart voor vijf als we een stuk verder een derde koala spotten die veel dichterbij zit. Ook deze is wakker en kijkt ons slaperig en vol aan. We praten wat tegen m en na wat mooie foto's gaan we terug via dezelfde weg naar het stadje om daar de weg te nemen richting Apollo Bay, waar we vannacht slapen. De weg slingert langs de kust en de zon gaat langzaam achter de bergen onder. Wat een SUPER dag! Zoveel natuur en prachtige uitzichten. We komen om 17.45 uur aan in Apollo Bay en zoeken Marengo Motel op en krijgen kamer 2 nadat de aardige jongen ons voor morgen veel verteld over de nog te rijden route en wat daar allemaal te zien is. We droppen de koffers binnen en gaan dan wat eten in het stadje, want om 20.00 uur is hier alles dicht. We eten allebei een souvlaki-wrap en halen daarna nog een groot stuk chocola. Eenmaal terug in het huisje zetten we de kachel aan (8 graden inmiddels buiten) en zetten we koffie en thee. Ik ga dit verslag typen met een heerlijk stuk chocola en thee en Mart kijkt tv en gaat even internetten. Een lekker rustig einde van een Fantastische dag! Op het nieuws is trouwens dat het de natste augustus/september is in meer dan 60 jaar. Vandaar dat er een stuk weg dicht was. Voor morgen ook wat regen voorspelt, maar we zien het wel. We genieten ons kapot en Thats the only thing That matters!

Dinsdag 20 september 2016

Day two of the Great Ocean Road. We zijn vroeg wakker en zijn vannacht een paar keer wakker geweest. Als we gedoucht en aangekleed zijn is het pas 07.15 uur en gaan we ontbijten bij een bakkertje in het stadje van Apollo Bay. Nou ja stadje... Het is een straat met restaurantjes en dus een bakkertje. We nemen allebei een croissant en wat te drinken en lezen wat in de krant van vandaag. Om 08.00 uur zijn we klaar en gaan we verder op de weg waar we gisteren gebleven waren. Zoals gezegd liep er door, en langs de helft van de Great Ocean Road het Great Otway National Park. Iets verder dan Apollo Bay heb je een gedeelte waar je de Maits Rest Walk kan doen. Met deze wandeling van ongeveer 40 minuten loop je door een deel van het regenwoud van Cape Otway. We parkeren de auto en lezen eerst op een bord dat deze Walk ter nagedachtenis is aan Maits Rest. In de oorlog ging hij met zijn paard steeds van Apollo Bay naar dit stukje. Het pad gaat eerst naar beneden en echt gelijk door allemaal bomen en planten. Het is nog vroeg en we zijn de enige. Het is dus een morning walk om goed wakker te worden. Het is trouwens een prachtige ochtend en de zon schijnt uitbundig door de bomen naar beneden. Je loopt over bruggetjes en komt bij een 400 jaar oude beuk die heel groot is. 30 minuten later zijn we weer bij het begin. We stappen de auto weer in en rijden dan verder naar het zuidelijkste puntje van Cape Otway waar de vuurtoren staat. Alle namen van uitzichten die we vandaag gaan bekijken hebben trouwens te maken met scheepswrakken. Zo heet Cape Otway zo omdat het schip Otway hier ooit tegen de kliffen is gelopen en is gestrand. Bij de vuurtoren is een heel parkje gemaakt en om de vuurtoren te mogen zien vragen ze 20 dollar per persoon. Langs de hele weg en kust staan nog veel meer vuurtorens, misschien niet zo mooi als deze (???), maar we gaan geen 40 dollar betalen om een vuurtoren te zien. We rijden de weg terug waar ook weer Koala's kunnen zitten, maar we spotten helaas niets. We vervolgen onze weg over de B100 de weg die dus Great Ocean Road heet. De weg slingert langs de dorpjes Glenaire, Lavers Hill waar de weg eerst helemaal naar boven slingert en dan weer naar beneden met mooie uitzichten en langs Johanna als we via Princetown aankomen bij misschien wel het meest bekende stuk van de weg, The Twelve Apostles. Er zijn er nog maar negen van over en dit zijn grote rotsen in het water. Het is een prachtig gezicht als we ze zien. De zon schijnt er mooi op en de zee bokst tegen de rotsen op. Er zijn een paar uitzichtpunten en elke keer heb je een ander zicht op de rotsen. Na dit moois te hebben aanschouwd rijden we verder naar Loch and Gorge. Ook dit is een uitzichtpunt waar meerdere schepen zijn vergaan en ook het schip Loch Ard. Hier kun je ook naar beneden op het strand om een groots uitzicht te hebben op de opening in de rotsen. Hierna rijden we via Port Campbell naar het uitzichtpunt The Arch. Deze rots heeft een boog en het water stroomt er doorheen en knalt tegen de rots op. Als we bij de uitzichten staan worden we er heel rustig van om er naar te kijken. We blijven steeds minstens vijf minuten kijken of zitten om de mooie natuur te bekijken. Het volgende uitzichtpunt is London Bridge. Vroeger waren dit twee natuurlijke bruggen in de zee, maar er is er 1 ingestort en nu staat er dus nog 1 helemaal los in zee. Erg mooi om te zien. De laatste van de belangrijkste uitzichten op een rij is The Grotto. Zoals de naam al zegt is dit een door de natuur zelf gemaakte grot met een gat waardoor je op de zee kijkt. Eerst zie je hem van boven en als we met de trap naar beneden gaan zie je het gat recht voor je en de zee op de achtergrond. Ook weer erg mooi. Hierna rijden we via het plaatsje Petersborough en Bay of Islands, waar ook weer mooie uitzichten op rotsen zijn naar Warrnambool. In deze grote plaats lunchen we rond 14.00 uur. We zijn alweer zes uur onderweg en hebben veel moois gezien, maar even bijtanken en wat energie naar binnen werken. Na een lekker broodje en een smoothie rijden we naar Tower Hill. Dit is een niet actieve vulkaan en nu onderdeel van een State Park en is nu een Game Reserve, oftewel een wild reservaat. Hier kun je veel watervogels zien, maar ook koala's, Kangaroos, en Emoes. We rijden het Reserve binnen en zien gelijk in het water 2 zwarte ganzen met een rode kop zwemmen met achter hun aan allemaal baby ganzen. Te lief. We rijden verder en stoppen bij Tower Hill. Je kunt de vulkaan helemaal naar boven lopen. Mart doet een deel en ik loop helemaal naar boven, maar het is met puffen en kreunen. Wat een stijle weg... Wel is het uitzicht op het park prachtig vanaf boven. Als we eenmaal beneden weer verder rijden zien we een Emoe lopen. Een grote vogel met een beetje blauwe kop. Hij loopt te eten in de berm. We laten hem met rust en rijden verder langs een twee grote meren waar je van allerlei geluiden om je heen hoort als we uitstappen. We schieten wat mooi plaatjes en rijden dan de weg verder tot we bij de uitgang komen. Het is geen groot park, maar je rijd van de snelweg af en je bent gelijk in een rust en prachtig park. Het is inmiddels half vier en vanaf Tower Hill is het nog zo'n 70 kilometer naar onze volgende slaapplaats, Portland. Eerst rijden we het walvisstadje Port Fairy in en bekijken de vuurtoren, gratis... Dan voelen we de moeheid toeslaan en rijden we in 1 teug naar ons hotel in Portland, Quest. We checken in en krijgen studio 214. We ploffen op bed en doen even helemaal niets. De Great Ocean Road is echt een prachtige weg met heel veel te zien en te doen. Je verkijkt je op de tijd die je nodig hebt, maar we hebben het gered met twee dagen zoals gepland. Wel is de naam Ocean Road wat verleidend, want je gaat meer niet langs de kust als wel. Wat niet wil zeggen dat de uitzichten niet prachtig zijn met allemaal vergezichten van groene bergen, boerderijen en dwars door het Cape Otway National Park met z'n fantastische bewoners die wij hebben mogen aanschouwen, maar als je de naam hoort verwacht je dat je alleen maar langs de kust zou rijden. Het grootste gedeelte langs de kust rijd je van Princetown tot aan Petersborough, waar je met alle rots uitzichten ook meteen wel heel erg verwend wordt met prachtige fotomomenten. Het is nu 19.00 uur en we gaan zo wat eten in Portsland. Vandaag geen enkele regendruppel gevoeld. De ochtend was prachtig en smiddags werd het bewolkt maar de zon liet zich genoeg zien. Maaarrrr.... Voor morgen zijn er heftige regenbuien verwacht, ook in de omgeving waar wij naartoe gaan, Grampians National Park. Ze hebben het over Fload Danger, wat de laatste weken al veel is gebeurt. De zeeën en rivieren zitten door de vele regenval overvol, dus alles wat valt is te veel. We keep our vingers crossed en hopen dat ze het weer fout hebben. Eerst maar lekker eten en dan lekker slapen na twee mooie dagen langs een prachtige weg, de Great Ocean Road.

Morgen gaan we dus weer wat meer richting het noorden naar Grampians National Park, waar we daarna zullen slapen in Halls Gap. De reis gaat dus rustig verder, veel gezien en gedaan, maar a lot more to come.

Veel liefs,

Johan en Martin