Exploring Tokyo

Hey allemaal! Er zijn bij ons alweer twee volle dagen Tokyo voorbij en wat hebben we veel gedaan, gelopen en gezien. Hopelijk heb je zin om te lezen…

Vrijdag 9 juni 2023

Gisteren na de lange reis vielen we beide meteen in slaap. Helaas werd ik rond 01:00 uur wakker en kon daarna niet goed meer slapen. Tegen 04:00 uur ben ik toch tot 08:00 uur in slaap gevallen gelukkig. Mart heeft wel heel de nacht goed door geslapen. We doen het vandaag in de ochtend rustig aan en na ons lekker te hebben gedoucht zoeken we het ontbijt op. Niets lekkerder dan met hotel overnachtingen ontbijt te hebben. We hebben voor de 5 nachten dat we hier zijn allebei ook 5 pasjes gekregen voor het ontbijt die je inlevert als je binnen komt. Je kunt van alles krijgen en ook een typisch Japans ontbijt met rijst, vis, groenten etc. Voor ons is dat iets te vroeg op de dag en wij genieten dan ook van een broodje, yoghurt, fruit en thee en koffie. Wat heb je eigenlijk meer nodig in de ochtend? Na het ondergrondje voor de dag naar binnen te hebben gewerkt gaan we terug naar de kamer, waar we alvast de spullen voor vandaag bij elkaar zoeken. We willen rond 11:00 uur vertrekken daar het tot die tijd een beetje miezert met regen.

De weer app is wel een keer accuraat en als we om 11:00 uur het hotel uitlopen is het inderdaad droog en dat bleef gelukkig de hele verdere dag zo. We gaan vandaag weer twee wijken bezoeken in Tokyo. We zullen starten met Shibuya en daarna Harajuku.

We checken in met de Suica card bij de metro op nog twee minuten lopen van ons hotel, station Nishi-Shinjuku. Je loopt gewoon door de toegangspoortjes en houdt je Suica card ervoor en dan zie je je saldo en kun je door. We weten nu al dat deze kaart ons beste vriend word om ons te vervoeren in alle steden. Tokyo heeft maar liefst 13 metrolijnen die elke plek in de stad wel verbind. Wij moeten naar station Shibuya en met een keer overstappen op een andere metrolijn komen we aan bij Shibuya. Als je boven de grond weer uit de metro komt sta je meteen bij het drukste voetgangersoversteekplaats ter wereld. Shibuya Crossing. Elke twee minuten lopen hier zo’n 1000 tot 2500 mensen over de zebrapaden die verdeelt over het kruispunt liggen. Als we aankomen is het heel druk met mensen en tijdens het oversteken merk je dat dit het drukste oversteekplaats is… Wow wat een mensen en alles en iedereen loopt door elkaar heen. De 1 gaat links, de ander rechts en anderen gewoon overdwars. Alles mag… Zodra de muziek van een zingend kind is afgelopen moet iedereen van het kruispunt af zijn en gaan de auto’s en bussen weer rijden. Twee minuten later begint het hele schouwspel weer van voor af aan. Ook wij zijn er wel een paar keer overheen gelopen vandaag in totaal.

Je hebt er vele zaken zitten en een mooi uitzicht heb je op de mensen vanaf de Starbucks. Die zit op 1 hoog in een gebouw en daar kun je met een drankje voor het raam naar de enorme mierenhoop van mensen kijken, dus doen we dat. Met verbazende ogen bekijken we het. Ook zoeken we na Starbucks het tegenover gelegen gebouw op. Bij Mag’s Park heb je boven op het gebouw ook een rootop waarbij je van boven op het kruispunt kijkt. WoW! Hierna zoeken we Shibuya 109 op. Dit is een gebouw met een winkelcentrum. Alleen hadden we niet goed gelezen en zijn alle verdiepingen enkel en alleen met goederen voor vrouwen… Wordt je me toch een partijtje gediscrimineerd en uitgesloten hier hahaha.

Als we hier weg lopen gaan we naar het standbeeld van de hond Hachiko. Ik denk dat iedereen de film wel kent over de Akita hond die in Japan en ver daar buiten bekendheid verwierf met het feit dat hij na de plotselinge dood van zijn baas en professor Ueno, maar liefst negen jaar wachtte op zijn terugkeer bij het treinstation van Shibuya in Tokyo. Dat kwam omdat zijn baasje daar elke dag de trein nam. Bij dit station staat nu een standbeeld van de hond en Hachiko staat nu voor loyaliteit en vertrouwen in Japan. Na een foto met de Akita genomen te hebben halen we even wat te eten. In Japan hebben ze namelijk fruit boterhammen. Dat zijn twee sneden cake brood met daartussen een soort van slagroom en een stuk sinaasappel, banaan, kiwi en een aardbei. Eigenlijk een broodje taart dus.

Met dit achter de kiezen lopen we de wijk Shibuya verder in via de de Center Gai en zoeken we Purikura no Mecca op. Dit is een winkel met typisch Japanse fotohokjes. Er staan er tientallen en hier kun je foto’s van jezelf nemen in een hokje met een typisch Japanse make over. Dus strak getrokken gezichten, beetje make up en smalle koppies. Eerst sta je voor een fotowand om tien foto’s te maken en in het hokje ernaast kun je de foto’s bewerken. We lachen ons rot en zien er echt verschrikkelijk uit op de foto’s. Het zijn de Japanse verkeerd gelukte Johan en Martin hahaha. Dit is een hype in Japan, een rare maar wel grappige hype. In deze wijk zitten trouwens veel spelletjes zaken. Ook weer echt japans, dus veel grijp machines en ook capsule toy shops. Honderden van die apparaten met plastic ballen die je al draaiend uit het apparaat krijgt. Voor 300 yen kun je zo’n bal uit zo’n machine krijgen en elke keer zit er dan een ander kadootje in. Je wilt niet zien hoeveel mensen het doen en dus ook wij maar. Met een manga figuur rijker hebben we wat trek gekregen.

Volgende stop is Pepper Parlor Cafe. Dit eetcafe word gerund door robots. Als je binnen komt meld je je aan bij de robot en wordt je door een rijdende robot naar je tafel gebracht. Als die weer weg rijdt komt er een andere Robot en die blijft totdat je weggaat bij je tafel staan. Zijn naam is Pepper. Je kunt met de robot praten, hem laten zingen, laten dansen en hij neemt je bestellingen op. Zo grappig. Als we besteld hebben komt een andere robot dus weer je eten brengen. Te leuk! Na het eten en afscheid genomen te hebben van Pepper lopen we via de Shibuya crossing naar de andere kant van de wijk Shibuya om bij Nanaya Matcha Tokyo een ijsje te gaan eten. Niet zomaar een ijsje, maar een Matcha ijsje. Matcha is een groene thee dat vooral in Japan wordt gedronken. Het ijs kun je krijgen in de smaak Matcha en in diverse sterktes. Wij kiezen safe voor sterkte twee van de acht. We krijgen het donker groene ijsje en Mart vind het niet zo lekker, maar ik wel. De mensen die me kennen weten dat ik elk ijs lekker vind en ook deze. Het heeft een aparte smaak, maar het ijs is heerlijk romig.

Hierna verlaten we de wijk Shibuya om er straks met de donkerte nog 1 keer terug te keren. We gaan naar Meji Shrine met de Meji Tempels. Officieel heet het Meji Jingu en het is één van de bekendste Shinto shrines van Japan. Het is een heiligdom gemaakt voor keizer Meji en het heilgdom ligt in een prachtig bos naast het grote Yoyogi Park. We komen er rond 17:00 uur aan en lopen via de bekende Torii naar binnen. Een Torii is een traditionele Japanse poort. Een Torii wordt gezien als de ruimtelijke overgang van de gewone wereld naar het heilige. Bij de Meji Shrine staan er meerdere van deze Torii’s. We lopen het grote terrein op waar de hoofdtempels liggen. Ook kun je hier een Ema kopen. Dit is een houten bordje waar je een wens op kan schrijven en die je dan kan ophangen bij duizenden andere bordjes bij de grote boom. Elke volgende ochtend worden deze bordjes dan door priesters ingezegend. Ook wij kopen zo’n bordje en nu maar hopen dat de wens uitkomt en iedereen die we lief hebben gezond blijft.

Na het prachtige park en de tempels te hebben bekeken hebben we honger. Het is alweer later dan 18:00 uur en we gaan naar binnen bij een Sushi zaak. Dit doen we trouwens via Takeshita Street. Deze winkelstraat staat bekend om zijn Gospel types. Dit zijn mensen die zich kleden op de Gospel manier met gekleurde haren en wilde jurken. Ook is de sfeer en zijn de winkels hier weer heel anders dan in Shinjuku en Shibuya. We gaan dus Sushi eten en gaan zitten aan de typisch kleine Japanse tafels en bestellen beide verse vis Sushi en wat groenten. De kwaliteit is erg goed en heel verse zachte vis. Het was zalig!

Met de verse vis in de maag zoeken we de metro weer op en gaan we nog een keer terug naar Shibuya Crossing om het kruispunt in de donkerte met alle neon lichten te bekijken. Was het vanmiddag druk… In de avond kun je over de hoofden lopen. Niet normaal. We maken wat mooie foto’s en ook van de winkel straten die ook druk en vol met Neon zijn. Hierna hebben we alles gezien wat we wilden en gaan we terug via de Metro naar het hotel. Morgen moeten we erg vroeg op, want dan bezoeken we een Sumo Training, de sport van Japan. We halen nog wat te drinken voor op de kamer en ik schrijf nog even dit stukje en dan gaan we slapen. Het was een indrukwekkende lange dag, maar weer 1 om niet te vergeten met typische rariteiten uit Tokyo en een heiligdom. Op naar morgen!

Zaterdag 10 juni 2023

Allebei super slecht geslapen. Tegen 03:00 uur vallen we pas in slaap en omdat we er vandaag vroeg uit moeten gaat de wekker al om 05:15 uur. We hebben dus niet veel kunnen slapen. Mede door luidruchtige buren. We gaan vandaag vroeg op pad en dus douchen we en maken we ons gereed. Vandaag gaan we de dag starten met een Sumo Worstel training. De traditionele Japanse sport wordt vooral tijdens toernooien beoefend, maar die zijn er nu niet en dus trainen ze. We moeten al om 07:30 uur bij de Sumo Stal zijn. Deze bevind zich aan de heel andere kant van Tokyo en dus moeten we echt op tijd weg. Tegen 06:00 uur lopen we het hotel uit en kunnen we op weg.

Zou je denken dat op zaterdag bijna niemand zo vroeg in de metro zou zijn, nou er zijn al genoeg mensen onderweg. Wij zijn trouwens thuis ook gewend om zo vroeg op te staan voor ons werk.

We moeten met de metro 1 keer overstappen en rond 06:45 uur komen we aan bij de halte Asakusa. Vanaf hier is het nog 25 minuten lopen naar Tatsunami-Beya. Beya staat trouwens voor stal.Deze stal heeft ongeveer 20 Sumo worstelaars en wij mogen ze vandaag zien trainen. Als we aankomen zijn we de eerste. Het begint om 08:00 uur en na ons druppelen nog veel mensen binnen. Waaronder een iets ouder Amerikaans echtpaar waar we mee aan de praat raken. Als we vertellen dat we hun land fantastisch vinden en ook waar we nog meer geweest zijn noemen ze ons Worldly. Mooie bijnaam vinden we wel.

Tegen 08:00 uur mogen we de stal binnen en staan de worstelaars al te trainen. Het zijn de typische zwaarlijvig en gespierde mannen die je verwacht. Allemaal ook hun zwarte haar in een knotje en de welbekende sportslip diep tegen de billen. Zo’n slip wordt een Mawashi genoemd. Eerst warmen ze op en dan gaan ze de worstel gevechten met elkaar aan. Er lopen verschillende Sumo’s door elkaar met verschillende lichaamsgewichten. Het is per klasse zeg maar. De meest dunne worstelt trouwens ook gewoon tegen de Big Guys. En zo zien we ze ongeveer twee uur trainen en tegen elkaar worstelen. Uiteindelijk gaat het erom dat wanneer beide gehurkt zitten en beide vuisten de grond raken het gevecht begint en dan is het zaak om zo snel mogelijk je tegenstander buiten de ring te plaatsen of de grond te laten raken met een ander lichaamsdeel dan de voeten.

Rond 10:15 uur lopen we met een ervaring rijker terug richting de metro maar lopen eerst in de zon naar Tokyo Sky Tree. In dit grote gebouw kun je per lift naar ongeveer 350 meter hoogte en met een extra toegang naar 450 meter hoogte. Wij nemen de kaartjes voor beide hoogtes en in een poep en een scheet brengt de snelle lift je naar boven en heb je mooi uitzicht op heel Tokyo. Je kunt helemaal rond lopen dus kun de stad goed bekijken. Daarna door naar 450 meter hoogte en ook vanaf hier heb je prachtig uitzicht. Wij zouden zelf achteraf niet meer voor die 450 meter gaan want vanaf de 350 meter hoogte heb je perfect en bijna hetzelfde uitzicht. We hebben in veel meer landen zulke gebouwen bezocht voor het uitzicht over een stad. Ook deze kan worden afgevinkt.

Het is al na twaalven en we hebben best trek. Vanochtend hebben we enkel een muffin samen gegeten dus we lusten wel wat. We besluiten de metro te pakken richting Senso-Ji. Dit is veruit de oudste en beroemdste tempel in Tokyo. De tempel wordt ook wel de Asakusa Kanon Tempel genoemd. We halen wat te eten en lopen naar de ingang. Het krioelt er echt van de mensen. Dit schijnt dagelijks zo te zijn. Je loopt tussen de verkoop kraampjes naar de tempel. In deze kraampjes is echt van alles te koop waaronder veel typisch Japanse gerechten. Onderweg pikken we een Mochi mee. Dit is een rijstgerecht uit de Japanse keuken. Het zijn een soort van cakejes van gestoomde kleefrijst in een ronde vorm met een vulling en op de top een aardbei. Het is niet onze favoriet, maar ook weer niet vies.

Als we aankomen bij de tempel lopen we deze rustig rond met duizenden anderen mensen. Het is een best groot complex met meerdere in Japanse stijl gemaakte gebouwen. Om de grote hal vind je Omikuji ladekasten. Voor 100 yen kun je de kasten raadplegen. Je schudt aan een stalen container waar allemaal soort van mikado stokjes in zitten. Dan haal je er 1 uit en op het stokje staat een in Chinees geschreven nummer van 1 tot 100. Je doet dan het laadje van jouw stokje open en haalt er een papiertje uit. Op het papiertje staat jouw geluk beschreven. Ik kreeg een velletje met Good Fortune en Mart een velletje met Bad Fortune. Samen zijn we dus de Good en de Bad hahaha.

We lopen de tempel door en hierna weer terug naar het begin. Bij het Asakusa Culture Centrum heb je namelijk op de 8e etage een gratis platform waarmee je een prachtig overzicht hebt over de tempel en de weg met alle kraampjes. Eenmaal boven kiezen we niet voor de gratis platform maar om bij het café met hetzelfde uitzicht rustig te genieten van het uitzicht met een kopje thee en koffie.Zoveel mensen en ze vinden allemaal hun weg door elkaar heen. Het blijft wonderlijk.

Na deze tussenstop die onze voeten ook wel prettig vonden gaan we naar een andere wijk, Akihabara. Deze wijk staat vooral bekend om de vele Maid Cafés, de vele Manga, de gadgets en het is de Electric wijk. In de Maid cafés zijn Meiden die je in de meest vrolijke serveerster outfits eten en drinken serveren. Buiten op straat staan er heel veel van dit soort meiden mensen naar binnen te praten. Je betaald een bedrag om binnen te mogen en moet daarna meestal minimaal een X bedrag besteden. En het is dus de wijk van Manga en computerspellen. Overal heb je soort van warenhuizen waar iedereen spelletjes aan het spelen is. Het is er knetter druk en de spellen maken een lawaai, niet normaal. Ook buiten komt de J-Pop uit de speakers. Ze zeggen ook wel dat Akihabara de leegte vult die de Japanse schaamte cultuur veroorzaakt. Het was voor ons net iets te druk, misschien ook omdat het zaterdag is en het wemelt van de mensen.

Na deze bijzondere wijk te hebben bekeken en te hebben door geslenterd halen we een koffie bij Hat Coffee. Hier doen ze aan Latte Art Coffee. De Japanse barista’s maken een 2D of 3D koffie met bijvoorbeeld een eigen foto of een dier. Mart besteld een 3D Latte Mocha en even later krijgt hij een beker Latte Mocha met een Akita hond erop gemaakt van de melkschuim en ingekleurd met koffie. Dit soort dingen zie je dan op TikTok en Instagram en moet je dan gewoon zelf proberen. Erg leuk en het was nog goede koffie ook.

Alsof we nog niet genoeg gedaan hebben zullen we als laatst vandaag nog een tempel bezoeken, Nezu Shrine. Deze tempel is gemaakt in 1705 en ook 1 van de oudste Shinto Shrines. Het ligt iets meer in het noorden van Tokyo en met twee keer overstappen komen we daar rond 16:30 uur aan. Ook gister deden we wat later een tempel en dat kunnen we iedereen aanraden. Het is helemaal niet druk meer dan. Als we deze tempel binnen lopen valt meteen de prachtige Japanse tuin op. Een mooie brug, overal in bergen gemaakte buxussen en in het water zwemmen Koi Karpers. Echt wat voor jou Wim!

We lopen door de tuin en dan kom je op een pad met achter elkaar allemaal rood oranje Torii’s. De traditionele Japanse toegangspoorten. Je moet niet te lang zijn want de poorten zijn niet hoog. We hebben ze niet geteld maar het zijn er zeker wel honderd. Ook zie je overal beeldjes van vossen die dan een rood jasje aan hebben. Uiteindelijk kom je beneden in de tempel terecht. Ook deze is mooi en ook hier kun je je geluk inzien. Mart had net nog bij Senso-Ji een Bad Fortune, maar bij deze tempel een Good Fortune. Alles is dus weer recht gezet en weer Jing Jang haha.

Daarna gaan we terug naar het hotel om even twee uurtjes uit te rusten, want hadden we gisteren 14 km gelopen, vandaag kwam de teller uiteindelijk met de avond mee op 16 km.

We gaan wat eten in “onze” eigen wijk Shinjuku en je merkt dat het zaterdagavond is. Ten eerste is het heel druk en ten tweede zitten alle restaurants vol. Wij hadden onze zinnen gezet om te gaan grillen, maar bij een aantal restaurants is de wachttijd te lang. Gelukkig zijn er vele en schuiven we aan bij een Yakiniku grill restaurant waar ze Wagyu Beef serveren die je dan zelf grilt. Lang verhaal kort: ZALIG!!! De beef is zo mals en lekker… gelukkig hadden we een grote schaal besteld, die helemaal op gaat. Op de terugweg naar de kamer halen we bij 7-Eleven een toetje. 7-Eleven in Japan heeft echt heel veel kwaliteitseten voor niet te veel geld. Ik neem een soort van pudding die super romig is en Mart een cheesecake met passievrucht. Ook erg lekker. Daarna vinden we het weer genoeg. Het was een korte nacht en vroeg op, maar wat hebben we weer genoten van deze dag. Veel gezien en gedaan weer en onze voeten vinden rusten ook wel even fijn.

We hebben dus al veel gezien en veel wijken bezocht met ook een paar Tempels. Tokyo heeft het tot nu toe allemaal. Vooral in de avond komt de stad met in elke wijk wel Neon lichten extra tot leven. We genieten enorm! Morgen gaan we weer verder in Tokyo met ook weer een Bucket List dingetje, maar dat lezen jullie de volgende keer.

Tot snel weer en Oki Kisu van ons!